Tsurune. One-Shot.Fic [Shuu x Minato] หรือรักเรียกหา : 22 : END
: Tsurune ; kazemai koukou kyudou-bu Short Fanfiction
:
Fujiwara Shuu x Narumiya Minato
:
Warmhearted
:
NC-17
คำเตือน :
เนื้อเรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย หากไม่ต้องการรับรู้กรุณาปิดหน้านี้ไปนะคะ
“นี่กล่องอะไรน่ะมินาโตะ?” ฟูจิวาระ
ชูเอ่ยถามอย่างไม่คิดอะไรเมื่อมองเห็นกล่องพัสดุที่เปิดอ้าคาอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
"หื๋ม?" มินาโตะที่กำลังล้างจานอยู่หันมามองแว๊บๆก่อนจะหันไปสนใจจานในมือต่อ
มือใหญ่จึงเอื้อมไปเปิดกล่องที่เหมือนจะเพิ่งแค่แกะเช็คของดูเท่านั้นอย่างตั้งใจว่าจะอันแพ็คให้
วางไว้โจ่งแจ้งขนาดนี้ก็ไม่น่าจะเป็นความลับอะไร?
“อ๋อ~ ฉันสั่งไข่อีสเตอร์จากในเวปไซต์มาน่ะ"
ไข่อีสเตอร์? ดวงตาสีม่วงมองดูกล่องด้านในที่ห่อกระดาษสีดำอย่างแน่นหนา
ไข่อีสเตอร์นี่ต้องห่อขนาดนี้เลยเหรอ?
"พอดีที่โรงเรียนจะมีเรียนเรื่องวันสำคัญของศาสนาอื่นแล้วอาจารย์ให้เตรียมไข่อีสเตอร์ไปน่ะ
ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องของทางศาสนาคริสต์เท่าไหร่ ก็เลยคิดว่าซื้อเอาน่าจะดีกว่าทำเอง?”
มินาโตะพูดต่อในขณะที่คว่ำจานใบสุดท้ายลงบนตะแกรง
“อื้อ….” ถึงจะไม่รู้เรื่องยังไง
แต่นี่มัน….ดวงตาสีม่วงจ้องกล่องใสในมือไม่วางตา
พอแกะห่อกระดาษสีดำออกแล้วเขาว่ามัน…
“....มันใช่ไข่อีสเตอร์แน่เหรอมินาโตะ?” คิ้วสีน้ำตาลขมวดน้อยๆอย่างติดใจสงสัย
ถึงรูปร่างและลวดลายมันจะคล้ายไข่อีสเตอร์ที่เขาเคยเห็นในโทรทัศน์ก็เถอะ
แต่อะไรบางอย่างก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่น่าจะใช่?
“เอ๋? ไม่ใช่เหรอ? แต่ลองเทียบกับรูปในอินเตอร์เนตแล้วมันก็คล้ายกันอยู่นะ?”
ร่างโปร่งบางเดินมาชะโงกหน้าดูพร้อมกับเขา
“ดูสิ มันมีสายออกมาจากไข่ด้วยนะ?” นิ้วยาวชี้ที่สายอะไรบางอย่างซึ่งเชื่อมต่อออกมาจากฟองไข่สีสันสดใสใบนั้น
แชะ!
เขาไม่รอช้า
มือใหญ่กดถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือก่อนจะหาข้อมูลในเนตทันที
“เอ๋? มันก็ไข่อีสเตอร์ไม่ใช่เหรอ? หรือว่าไม่ใช่?” ร่างโปร่งบางเจ้าของไข่ก็ยังลูบคางอย่างงงงวยต่อไป
และเพราะไม่ยอมหาข้อมูลเองนั่นแหละเลยทำให้นารุมิยะ
มินาโตะไม่เคยตามฟูจิวาระ ชูทัน
ใบหน้ามนยังคงไม่รู้ว่าเจ้าสิ่งที่วางอยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่สัญลักษณ์แทนการเกิดใหม่ของพระเยซู
แต่เป็นของที่อยู่ในโซน18+...
และคนที่กำลังนั่งอ่านข้อมูลในมือถือก็กำลังมีดวงตาระยิบระยับราวกับได้เจอขุมทรัพย์เข้าให้แล้ว…
“มันไม่ใช่ไข่อีสเตอร์จริงๆนั่นแหละมินาโตะ” ใบหน้าหล่อเหลาเงยจากหน้าจอมือถือขึ้นมายิ้มขำๆระคนเอ็นดู…ต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงซื้อของสองอย่างนี้สลับกันได้?
“เอ๊ะ? ไม่ใช่เหรอ? แล้วมันคืออะไร?
ในเนตเขียนไว้ว่าไง?” มินาโตะทำหน้าเหรอหราซึ่งเป็นสีหน้าที่น่ารักมาก
อ่า….ต้องเป็นคนแบบมินาโตะนี่แหละที่จะทำให้นักบุญผู้เย็นชานึกอยากจะทำบาปขึ้นมา…
ต้องเป็นคนแบบมินาโตะนี่แหละที่จะซื้อไข่อีสเตอร์แต่ดันได้ไวเบรเตอร์มา…
จากงานบุญกลายเป็นงานบาปเฉย…
“อยากรู้เหรอ…ว่ามันเอาไว้ทำอะไร?”
ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มเจ้าเล่ห์
ร่างสูงใหญ่ค่อยๆคืบคลานเข้าไปหาคนที่ยังนั่งงง
"อื้ม" ใบหน้ามนพยักรับตาใส…ยังไม่รู้ถึงความอันตรายของไข่อีสเตอร์(?)ที่ตัวเองซื้อมาสินะ
หมับ!
ร่างโปร่งบางถูกอุ้มพาดบ่าในชั่วพริบตา
ก่อนที่สองขาของเขาจะจ้ำอ้าวขึ้นบันไดแล้วเดินเข้าห้องมินาโตะไป
ตุ้บ
"ชู?" เจ้าชายแห่งชมรมยิงธนูคิริซากิไม่พูดพร่ำทำเพลง
มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตชุดนักเรียนของมินาโตะออกทันที
ตามด้วยกางเกงขายาวสีดำ
ตามด้วยชั้นในสีเดียวกัน
ฟุ่บ
แล้วกางเกงทั้งสองตัวที่ว่าก็ถูกโยนไปกองอยู่หน้าประตูเรียบร้อย…เขาเหลือเสื้อเชิ้ตแขนยาวไว้ให้หน่อยเพราะอากาศยังเย็นอยู่
"เดี๋ยวก่อน? ทำไมต้องถอดเสื้อผ้าฉันด้วย? ไข่นั่นมันเอาไว้ทำอะไรกันแน่?" เขาไม่ตอบแต่ก้าวขาคร่อมกลางลำตัวมินาโตะเอาไว้เพื่อไม่ให้หนีไปไหนได้
แกรบๆ
มือใหญ่แกะกล่องพลาสติกใสแล้วควักเอาของข้างในออกมา
จะโทษมินาโตะก็ไม่ได้ละนะ…ในเมื่อเจ้าไข่มีสายในมือเขานี่ดันทำลวดลายคล้ายไข่อีสเตอร์…เพื่อให้เข้ากับเทศกาล? หรือเป็นแบบลิมิเต็ดอิดิชั่นที่ทำขายเฉพาะอีเว้นท์?
"หึ" ใบหน้าหล่อเหลาหัวเราะในลำคอ…เทศกาลงานบุญแต่เหมือนจะได้บาปมากกว่ายังไงก็ไม่รู้…แล้วเจ้าคนที่ยังช้อนตามองเขาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่ก็น่าทำบาปด้วยจริงๆนั่นแหละ
ร่างสูงใหญ่โน้มตัวลงไปก่อนจะประกบริมฝีปากจูบมินาโตะอย่างนุ่มนวล
เรียวลิ้นสอดแทรกเข้าไปจนเกิดเป็นเสียงเปียกแฉะชวนให้ร้อนลุ่ม
มินาโตะปิดตาลงรับจูบของเขาอย่างเคลิบเคลิ้มและเคยชินทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร
แต่เพราะความเชื่อใจลิ้นเล็กหวานฉ่ำราวกับน้ำสตรอว์เบอร์รี่จึงตอบรับเขาเป็นอย่างดี
แก้มใสแดงซ่านและไม่มีท่าทางต่อต้านเมื่อเขาละออกมา
นิ้วยาวแกะมัดสายไฟสีสันสดใสให้คลายออก
มันเชื่อมต่อระหว่างไข่อีสเตอร์(?)ของมินาโตะไปยังแท่งมนๆอีกชิ้น
เพราะมินาโตะยังไม่ได้แกะกล่องเลยยังไม่เห็นว่านอกจากไข่แล้วมันยังมีแท่งควบคุมระดับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ข้างหลังอีกชิ้นด้วย
มือใหญ่แบของในมือให้คนที่ยังหอบน้อยๆดู
เขาทำทุกอย่างอย่างใจเย็น ถ้ามินาโตะมีปฏิกิริยาว่าจะปฏิเสธเขาก็จะหยุด
แต่มินาโตะก็คือมินาโตะ…ยังคงมองเขาด้วยดวงตาใสแจ๋วและไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป
ในดวงตาสีมรกตเองก็มีแววอยากรู้อยากเห็นอยู่เหมือนกันว่าของที่ตัวเองซื้อมาผิดนั้นที่จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่
เป็นความดื้อดึงในแบบมินาโตะที่จะต้องรู้ให้ได้ ไหนๆก็เสียเงินซื้อมาแล้ว
น่ารัก
เจลหล่อลื่นค่อยๆไหลลงมาจากปลายนิ้ว
ดวงตาสีม่วงที่แสนเซ็กซี่ในเวลาแบบนี้ปลายมองไปที่ใบหน้าระเรื่อ
มินาโตะยิ่งหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นเจลใสๆไหลลงมาตามง่ามนิ้วของเขา…
ใบหน้ามนเอียงคออย่างสงสัยเล็กๆเมื่อเขากำมือใหญ่รอบเจ้าไข่อีสเตอร์(?)นั่นด้วย
จนมันชุ่มโชกไปด้วยเจลหล่อลื่นเช่นเดียวกับนิ้วของเขา…
“อึก…” ดวงตากลมโตปิดลงข้างหนึ่งพร้อมกับยกหลังมือขึ้นมาปิดปากเมื่อปลายนิ้วถูกสอดเข้าไปในช่องทางคับแน่น
เขาทอดสายตามองจุดเชื่อมต่อนั่นอย่างพยายามผ่อนลมหายใจ
โคนขาของมินาโตะเองก็สวยมาก โดยเฉพาะในเวลาที่มันอ้าออกพาดอยู่บนต้นขาของเขาแบบนี้
กล้ามเนื้อในแบบที่จะไม่ได้เห็นในเวลาปกติทำให้เขาเผลอตีตรามันไว้ด้วยรอยจูบสีสด มินาโตะสวยจรดปลายเท้าเลยจริงๆ
ฟู่…นอกจากเรือนร่างที่แสนเย้ายวนแล้ว
เขายังต้องพยายามแข็งใจกับความอ่อนนุ่มที่ตอดรัดสองนิ้วของเขาไม่หยุดเพื่อที่จะควานหาจุดเสียวกระสันที่อยู่ข้างใน
“อ๊ะ!” และเมื่อปลายนิ้วไปแตะโดนมันเข้า
มินาโตะก็แทบจะบิดเร่าไปทั้งตัว
“อ๊า ชู~” ใบหน้ามนส่ายไปมารัวๆด้วยสีแดงจัด
น้ำหูน้ำตาปริ่มล้นออกมาเช่นเดียวกับสองมือสองเท้าที่จิกลงไปบนเตียงอย่างหาที่ระบาย
มันต้องรู้สึกดีมากแน่ๆ
มินาโตะถึงได้ทำหน้าราวกับจะขาดใจแบบนี้
เขาจดจำตำแหน่งของมันไว้ก่อนจะถอนปลายนิ้วออกมารวดเดียว
แล้วกดเจ้าไข่สีสันสดใสเข้าไปอยู่ในบริเวณนั้นแทน…
“อ๊าาาา~” มินาโตะร้องเสียงหลงเมื่อปลายนิ้วยาวกดลงไปบนปุ่มควบคุมที่อยู่บนแท่งมนๆอีกอัน
ของที่อยู่ข้างในมันสั่น…จนมินาโตะต้องจิกเล็บลงมาบนต้นขาของเขา
“ไม่ ชู อ้า~” ใบหน้ามนสะบัดเงยอยู่บนหมอนด้วยสีหน้าที่ทำเอาดวงตาของเขาพราวระยับไปด้วยความพึงพอใจ
มินาโตะดูทั้งทรมานทั้งสุขสมจนแทบทนไม่ไหว
จนแกนกายสีลูกพีชมีน้ำสีขาวขุ่นไหลปริ่มออกมา
“ไม่ไหวแล้ว ชู~ เอามันออกไป ชู~”
มินาโตะไม่เคยเว้าวอนเขาขนาดนี้มาก่อน
มือสั่นระริกพยายามจะเอื้อมมาดึงสายไฟที่เชื่อมต่อกับสิ่งที่อยู่ข้างในออก
แต่มือใหญ่ก็จับข้อมือบางกดลงกับเตียงในชั่วพริบตา
เขาเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีความซาดิสม์อยู่ในจิตใจก็คราวนี้เอง
เพราะนอกจากจะไม่เอาออกให้แล้ว…ยังกดเพิ่มระดับการสั่นเข้าไปอีก
“อ๊า~~~” มินาโตะปลดปล่อยจนเลอะเต็มหน้าท้อง
ร่างที่อ่อนระทวยหอบจนตัวโยน ใบหน้ามนเหม่อลอยไปไกล
เขาทอดสายตามองตามร่างบอบบางที่สองแขนยังอยู่ในเสื้อเชิ้ต
มินาโตะยังสั่นกระตุกน้อยๆเพราะเจ้าไข่อีสเตอร์(?)ยังไม่หยุดทำงาน
เขาไล่สายตามองสายไฟสีสันสดใสที่โผล่พ้นออกมาจากปากทางชุ่มโชก มองไล่เชื่อมต่อมายังสิ่งที่อยู่ในมือเขา
ไม่คิดเลยว่าภาพตรงหน้ามันจะเร้าอารมณ์ขนาดนี้
มือใหญ่ถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกอย่างใจเย็น
ทั้งๆที่
“ฟูจิวาระ ชู” ที่อยู่เบื้องล่างนั้นดูจะไม่เย็นด้วยสักเท่าไหร่
ปลายนิ้วกดปิดระบบสั่นของเจ้าไข่อีสเตอร์(?)ก่อนจะดึงมันออกมาช้าๆ
“อ้า~” มินาโตะครางออกมาเบาๆ
เขาโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ไยดี…ของเล่น…ยังไงมันก็เป็นแค่ของเล่น
จะมาสู้ของจริงได้ยังไง? ว่าไหมมินาโตะ?
“อ้า~~ ชู~” ร่างสูงใหญ่โน้มตัวลงไปให้ท่อนแขนบางโอบรอบคอไว้ในขณะที่ความเป็นชายขนาดใหญ่ค่อยๆแทรกกายเข้าไป
ช่องทางที่เคยวูบโหวงถูกเติมเต็มอีกครั้งจนแน่นไปหมดตั้งแต่โคนจรดปลาย
ริมฝีปากร้อนจูบซุกไซร้ไปที่ซอกคอระหงอย่างเอาใจตอนที่พักรอจังหวะให้มินาโตะผ่อนคลาย
"ของฉัน…ดีกว่าไข่อีสเตอร์นั่นหรือเปล่า? มินาโตะ" เสียงทุ้มกระซิบถามที่ใบหูแดงอย่างหยอกเย้า
"อื้อ~" ส่วนคนที่แทบจะรั้งสติไว้ไม่ได้ก็ทำได้เพียงส่งเสียงอืออากลับมา
"ว่าไง มินาโตะ?" เขาแกล้งขยับสะโพกเชื่องช้าและนั่นก็ทำให้คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มเริ่มออกจากภวังค์
"อึก อื้อ ดี…ดีกว่า อ้า~" มินาโตะแทบจะตอบกลับมาไม่รู้เรื่องเพราะเบื้องล่างเริ่มขยับกายมากขึ้น
ถึงจะไม่มีระบบสั่นแต่ความหนักหน่วงนั้นก็ทำให้ถึงใจกว่า
สะโพกมนจึงโยกคลอนไปตามความเสียวซ่านที่กระแทกใส่มาไม่หยุด
“อ๊ะ อ้า~ ชู~” และเสียงครางแทบขาดใจก็ยังดังต่อไปอีกเป็นชั่วโมง…
บ่ายวันอาทิตย์ที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายแต่คุณชายฟูจิวาระกลับนั่งดูทีวีสบายๆอยู่ที่บ้านของคนรัก
ไม่ได้อยู่บ้านตัวเอง
ในหน้าจอสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นกำลังฉายภาพไปที่โบสถ์แห่งหนึ่งซึ่งประดับประดาไว้ด้วยไข่สีสันสดใส
ภาพชาวคริสต์กำลังเฉลิมฉลองวันสำคัญของพวกเขา
ภาพเด็กๆที่กำลังค้นหาไข่อีสเตอร์ที่ถูกซ่อนอยู่ในสวนรอบโบสถ์
พอเห็นแบบนั้นแล้ว
ใบหน้าหล่อเหลาจึงอดที่จะหันไปเอ่ยแซวคนที่นั่งพับผ้าอยู่ข้างๆไม่ได้
“มินาโตะ ไข่อีสเตอร์ของมินาโตะไปไหนแล้วล่ะ?” เขาหลุดขำอย่างที่ไม่ได้ขำแบบนี้มานาน
“ทิ้งไปแล้ว!” มินาโตะตวัดตามาหรี่มองเขาอย่างคาดโทษทันที
“ฮึ่ม ปีหน้าฉันจะทำเอง จะไม่ซื้ออีกแล้ว มีอย่างที่ไหน
คนผลิตนี่ก็บาปจริงๆเลยนะ ทำออกมาเหมือนกันได้ยังไง” ใบหน้ามนบ่นเป็นหมีกินผึ้งในขณะที่มือก็พับผ้ากองโตด้วยความเร็วอย่างโหดเหมือนไปโกรธใครมา
แต่เขาว่านะ…คนส่วนใหญ่ที่ซื้อก็น่าจะรู้นะว่ามันคืออะไรและมันไม่ใช่ไข่อีสเตอร์แน่ๆ
ใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มให้กับความน่ารักใสซื่อของมินาโตะคนที่เขารักจนหมดหัวใจ
“ชู อยากกินซอฟครีมไหม? ออกไปซื้อกันเถอะ
ฉันเลี้ยงเอง” จู่ๆมินาโตะก็พูดขึ้นมาอย่างกระตือรือล้น
“มีอะไรลดราคาอยู่ใช่ไหม?” เขาถามออกไปอย่างรู้ทัน
“แหะแหะ” หัวเราะแบบนั้นเป็นอย่างที่เขาคิดไม่มีผิดเลยสินะ
เขาลุกขึ้นเดินตามมินาโตะออกมาจากบ้านอย่างไม่อิดออด
เพราะการได้อยู่กับมินาโตะในวันที่แสนเรียบง่ายแบบนี้คือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของเขา
และเพราะออกมาซื้อของพวกนั้น
เราถึงได้มาเดินอยู่บนถนนเลียบแม่น้ำที่สองข้างทางเป็นต้นซากุระเรียงเป็นแถว
และตอนนี้พวกมันก็กำลังออกดอกสีชมพูบานสะพรั่ง
สีชมพู…เหมือนดั่งอยู่ในห้วงแห่งความรักก็ไม่ปาน
ก็ขนาดเขาหิ้วถุงใส่ทิชชูม้วนมาเต็มสองแขนก็ยังรู้สึกโรแมนติกได้…มันต้องไม่ธรรมดาแล้วแหละวิวทิวทัศน์นี้
เขานึกขำในใจก่อนจะทอดสายตามองกลีบซากุระที่โปรยปรายลงมาตามเสียงลมซ่าๆที่พัดอยู่เหนือหัว
สวยจริงๆ…
ในที่ที่สวยงามแบบนี้มันดีจริงๆนะที่เขามีมินาโตะเดินอยู่ข้างๆ…คอยยื่นซอฟครีมในมือให้เขา
“กินอีกไหมชู?” มินาโตะหันมาถามด้วยใบหน้าละมุนละไม
“อื้ม” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปเพื่อเลียครีมเย็นๆจากกรวยที่มือบางถืออยู่
ก็ต้องขอบคุณถุงทิชชูนั่นแหละนะ
ที่มันเยอะจนสองมือของเขาถือซอฟครีมเองไม่ได้
แบบนี้….ก็ดีเหมือนกัน
“อ๊ะ
นั่นมันนิ้วฉัน ไม่ใช่ซอฟครีมนะชู เลียอะไรของนายเนี่ย”
“ซอฟครีมมันเลอะน่ะมินาโตะ
ก็เลยเช็ดให้”
“.....เค้าเช็ดกันแบบนี้เหรอ?”
“อื้อ มีซอฟครีมเลอะที่ปากฉันด้วย
มินาโตะก็เช็ดให้ฉันบ้างสิ”
“เดี๋ยวผมหากระดาษทิชชูให้นะครับ
ที่ถืออยู่เนี่ยเอาซักม้วนไหมครับ”
“ไม่เอาทิชชู
เอาลิ้นมินาโตะ”
“เดี๋ยวเถอะ
เดินไปดีๆเลย ซากุระออกจะสวยอย่ามาทำให้เสียบรรยากาศสิ”
“ตอนนี้...แก้มมินาโตะสีเหมือนซากุระเลย”
“อ๊า~
ทำไมหน้าไม่อายแบบนี้นะนายเนี่ย”
“เพราะฉันรักมินาโตะ”
“......ร้อนไปถึงหูแล้วเนี่ยจะหยุดได้ยัง”
“ยัง
เพราะฉันรักมินาโตะ”
แล้วบทสนทนายังคงขับขานท่ามกลางเส้นทางที่แสนหวานนั้นต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Story
never End
มาสั้นๆแต่บาปมาก55555 สุขสันต์วันสงกรานต์แบบบาปๆกันนาคะ โอ๊ย > <
ก็มีคอมเม้นต์ว่าอยากเห็นฉากอุปกรณ์ไงงงง
เราก็เลยจัดให้ยยย //นานๆทีก็โดนน้องมิยิงธนูปักหัวบ้างไรบ้าง มัมหมีคนกาป~(กาม+บาป
รวมให้แระถถถ)
แล้วก็ๆๆ
มีคนอัพเพลง Kyomei
ลงในยูตูบแล้วค่ะ ไปฟังกันนน
เพลงคาแรคเตอร์ที่ชูร้องคู่กับมินาโตะค่ะะะ
อุงื้ออออ เพลงรักชัดชั๊ดดดดอ่ะ >/////< คือตอนแรกที่ประกาศออกมาอ่ะรู้แค่ว่าเซยะร้องกับน้อน
แต่ชื่อชูอ่ะอยู่คนเดียว ไอ้เราก็ไม่เป็นไร พ่อทุกสถาบันตูร้องคนเดียวก็ย่อมได้
แต่ไม่จย้าาา วันที่ประกาศรายชื่อเพลงออกมาอ่ะแทบจะต้องวิ่งไปกรี๊ดใส่โอ่ง แทรคที่6!!!
แทรคสุดท้ายนั่นอ่ะแม่จ๋าาาา
ชูไม่ได้ร้องคนเดียวแต่ร้องกับมินาโตะโฟ้ยยยย กรี๊ดมาก
กรี๊ดเสร็จเปิดอาหมีกดสั่งซีดีทันที5555 (ชีวิต
ยังมีประเทดไหนฟังเพลงจากซีดีเหมือนประเทดเกาะอีกบ้าง ^ ^ ) ละเพลงของชูกับน้อนนี่ได้
Luck Life วงที่ทำเพลงเปิดทุกซีซั่นของทสึรุเนะมาทำให้เลยนะคะ
เพลงดีมากเลย งื้อออ >/////<
ว่าแต่เมื่อไหร่จะลงไอจูนไทยบ้างอ่ะเกี๊ยว
เรารออยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะเกี๊ยว หรือลงแล้วเราหาไม่เจอกันนะเกี๊ยว
ตั้งแต่เพลง OP
EDแล้วอ่ะเกี๊ยว //น้ามตามา เราอยากสนับสนุนของลิขสิทธิ์นะเกี๊ยวแต่นายต้องลงให้เราสนับสนุนด้วยสิ
ก็คือจะให้เรารบกับถาดซีดีที่ไม่ได้ใช้มาเป็นสิบปีไม่ได้ไหมเกี๊ยว
มันจะแดกแผ่นน้องมิตูต้องไปยื้อแย่งกับมันมาเนี่ยเกี๊ยววว
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์
ทุกๆการติดตาม ทุกๆหัวใจ ทุกๆโดเนทอีกครั้งนะคะ เวลาที่ได้อ่านแล้วก็จะรู้สึกว่า
เราต้องเขียนต่อ ยังมีคนรออ่านอยู่อีก ดีใจมากๆเลยค่ะ
หยุดเขียนไม่ได้ก็เพราะคอมเม้นต์นี่แหละ >/////<
ขอลาไปด้วยภาพซีดีสักขีพยานรัก
เอ้ย คาแรคเตอร์ซองที่เพิ่งได้มาค่ะ อิๆๆๆ
เพลงอื่นๆก็มีลงในยูตูบหมดแล้วไปลองหาฟังกันน้า แทรคที่1กับ6ก็คือเพลงรักมากอ่ะแม่55555 Up stairsของเซมิ กับ Kyomeiของชูมิ เหม่
ก็น่าจะให้คุณมาสะแกร้องกับน้องบ้างนาคะจะได้จบๆไป กร๊ากกก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น