ป๋อจ้าน Au.Fic [หวังอี้ป๋อ x เซียวจ้าน] GLIDE : 2x4 It’s me : Intro
:
ป๋อจ้าน Fanfiction Au
:
หวังอี้ป๋อ x เซียวจ้าน
:
Romantic
:
NC-17
คำเตือน :
เนื้อเรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย
หากไม่ต้องการรับรู้กรุณาปิดหน้านี้ไปนะคะ
: เนื้อเรื่องต่อไปนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน
ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริงนะคะ
: ข้อมูลจะไม่แน่นเท่า GLIDE
ภาคก่อนๆนะคะ เพราะภาคนี้ข้ามมา 2 ล้อ ตรูขี้เกียจหาข้อมูลฝั่ง Moto
GP โฟ้ยยยย // โดนตบด้วยหมวกกันน็อค
เสียงเฮดังลั่นสนามเซปัง
อินเตอร์เนชันนอล เซอร์กิต ประเทศมาเลเซียด้วยความลุ้นระทึก
รถมอเตอร์ไซค์ทางเรียบสองคันกำลังไล่จี้กันอย่างดุเดือดอย่างไม่มีใครยอมใคร
เสียงแหวกอากาศที่ดังยิ่งกว่าเครื่องบินทำให้เลือดในกายร้อนไปหมด
หลังจากที่ผลัดกันแซงผลัดกันขึ้นนำมาไม่รู้กี่รอบ
ในที่สุดรถสีน้ำเงินก็พุ่งทะยานข้ามผ่านธงตราหมากรุกไปได้เป็นคันแรกก่อนที่รถสีแดงจะตามมาติดๆ!
“เฮ~ เอาจนได้นะ
หวังอี้ป๋อ~!!! ผู้ชนะสนามนี้เป็นของทีมยามาฮ่าครับ!”
เสียงผู้บรรยายภาคสนามกึกก้องผ่านลำโพงและธงที่มีหมายเลข 85
ก็โบกสะบัดไปทั่วสนาม ความเร็วกว่า 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงค่อยๆลดลงเป็นเพียงการขับขอบคุณแฟนๆรอบสนามเท่านั้น
Yamaha
YZR-M1คันที่ชนะยังคงขับกินลมไปเรื่อยๆ
การที่หวังอี้ป๋อไม่ได้ยกมือขึ้นมาโบกให้แฟนๆคือเรื่องปกติเพราะเขาได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มเย็นชาติดอันดับโลก!
แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วใบหน้าภายใต้หมวกกันน็อคนั้นกำลังยกยิ้มที่มุมปาก...เปล่า...เขาไม่ได้ดีใจที่เข้าเส้นชัยเป็นคนแรก
แต่ที่เขายิ้มนั่นก็เพราะ...
เขาชนะพนันต่างหาก
ลิ้นร้อนแลบเลียริมฝีปากก่อนจะกัดมันเบาๆเพื่อระงับความอยาก
เขาจะตื่นเต้นขนาดนี้ก็ไม่แปลกในเมื่อของเดิมพันมันอร่อยมาก
ชนะหนึ่งครั้งต้องนอนกับเขาหนึ่งคืน
นี่คือการเดิมพันระหว่างนักบิดทีม
Movistar
Yamaha อย่างเขากับนักออกแบบรถหัวกะทิของทีม Ducati อย่างหมอนั่น
มันคือการเดิมพันระหว่าง
หวังอี้ป๋อกับเซียวจ้าน
“จะหนีไปไหน?!” มือใหญ่คว้าข้อมือบางของคนที่กำลังเก็บข้าวเก็บของเตรียมหนีอย่างรู้ชะตากรรมของตัวเองดี
ดวงตาคมกริบของหวังอี้ป๋อจ้องมองใบหน้าเลิ่กลั่กสุดแสนจะน่ารักของเจ้าวิศวกรหัวกระเซิงตรงหน้า
เขาอุตส่าห์รีบๆรับถ้วยแล้วสะบัดตูดออกมาจนแทบจะล่มงานรับรางวัลเค้า
รีบๆให้สัมภาษณ์นักข่าวด้วยการตัดบททุกคำถามเพื่อมาหาหมอนี่
แต่ดูเจ้ากระต่ายตัวดีนี่สิ! คิดจะหนีเขาเหรอ? ไม่มีทาง!
“ไม่ได้หนี
แค่มีธุระด่วน!” ใบหน้าสวยหันมายิ้มหวานก่อนจะพยายามดึงมือตัวเองออก
แต่ยิ่งดึง มือใหญ่ก็ยิ่งรัดแน่น
“มานี่เลย!”
ร่างสูงยาวลากร่างโปร่งบางจนแทบจะปลิวติดมือไปด้วย
การหาทางออกจากพิตการาจของทีมดูคาติไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้อยู่ทีมนี้
และดูท่าลูกทีมของพิตสีแดงเองก็จะคุ้นตากับภาพแบบนี้จึงไม่มีใครคิดจะเข้ามาช่วยวิศวกรของตนเลยสักคน
“พวกนายเป็นยักษ์มารหรือไง~
ทำไมปล่อยให้ชั้นโดนปิศาจลากไปล่ะ~~ ชั้นจะกลับเฟอร์รารี่~ จะกลับเฟอร์รารี่คอยดูเถอะ~~” ใบหน้าสวยโวยวายเป็นภาษาอิตาลีไปตลอดทางท่ามกลางรอยยิ้มเอ็นดูของลูกทีม
แน่นอนว่าไม่มีใครคิดจะช่วยเหมือนเดิม แต่เห็นเนิร์ดๆแบบนี้ เซียวจ้าน
เป็นถึงดีไซเนอร์มือหนึ่งของทีมแข่งรถเอฟวันอย่าง Scuderia Ferrari เชียวนะ!
ถึงจะได้ชื่อว่าดีไซเนอร์แต่สิ่งที่ร่างโปร่งบางออกแบบกลับไม่ใช่เสื้อผ้า
แต่เป็นรถ...เขาเป็นคนออกแบบรถสูตรหนึ่งให้ทีมแข่งของเฟอร์รารี่ซึ่งตอนนี้มีแชสซีดีที่สุดในโลก
ไม่ว่าจะแอโรไดนามิก ไม่ว่าจะหลักอากาศพลศาสตร์เขาก็เข้าใจทะลุปรุโปร่ง
แต่เขากลับไม่เข้าใจเจ้าเด็กที่มันพยายามลากให้เขาเดินตามอยู่นี่เลย...ทำไมหวังอี้ป๋อถึงได้วอแวเขานัก!
เขาก็แค่ถูกทีมดูคาติยืมตัวมาเพราะว่าเป็นทีมสัญชาติอิตาลีเหมือนกันแถมกำลังจะออกแคมเปญรถบิ๊กไบต์ร่วมกับเฟอร์รารี่...Ducati plus
Ferrari Limited อะไรซักอย่างนี่แหละ ถ้าหวังอี้ป๋อจะหาว่าเขาทรยศก็ต้องไปโทษเจ้า-...เอ่อ...ท่านซีอีโอปีศาจนู่นที่เซ็นสัญญาไปโดยไม่ถามเขาสักคำ! ทำให้เขาต้องมาทะเลาะกับหวังอี้ป๋อใหญ่โตจนลามมาถึงเดิมพันโง่ๆแบบนี้!
“พี่แพ้ก็ต้องทำตามสัญญาสิ
จะแหกปากทำไม หรืออยากให้คนอื่นรู้ว่าเราเดิมพันอะไรกันไว้? ผมยินดีประกาศนะ” หวังอี้ป๋อเปิดประตูรถก่อนจะโยนเขาเข้าไป
“ไม่ต้องเลย” มือบางรีบตะครุบปิดปากคนที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์
จริงอยู่ที่คนในทีมรู้ว่าเขาพนันกับหมอนี่...ระหว่างรถที่หวังอี้ป๋อขี่กับรถที่เขาออกแบบ
ถ้าสนามไหนใครชนะก็จะได้รางวัลของการเดิมพันไป...เพียงแต่...เขาไม่ได้บอกใครว่าถ้าหวังอี้ป๋อชนะจะได้อะไร...
“อื้อ~ เดี๋ยว~” ประตูรถยังไม่ทันจะปิดดี
ปากของเขาก็โดนคนที่คร่อมทับปิดไปแล้ว
เขาสังหรณ์ใจไม่ดีมาตั้งแต่ที่หวังอี้ป๋อโยนเขามาที่เบาะหลังแทนที่จะเป็นเบาะข้างคนขับนั่นแล้ว~~
“หยุด!
นี่มันในรถนะ อื้อ~”
มือบางพยายามผลักใบหน้าหล่อเหลานั่นออกไป เขาแพ้เขาก็ยอมรับแหละ แต่ที่ยอมรับไม่ได้คือหมอนี่คิดจะทำกับเขาบนรถ!
“อี้ป๋อ~
รอให้ถึงโรงแรมก่อน...นะ...” เขาพยายามอ้อนต่อรองทั้งๆที่เข็มขัดถูกปลดออกไปแล้ว
เรียวขาถูกหัวเข่าแข็งแรงแยกออกจากกันและต้นคอก็กำลังถูกจู่โจมด้วยริมฝีปากอย่างหนัก
คนตรงหน้าดูหิวกระหายจนเขาหวั่นใจ ถ้ามาอีหรอบนี้เขาคงกลับอิตาลีไม่ไหวแน่ๆพรุ่งนี้
“ไม่รอ
แล้วก็จะทำตรงนี้ ถ้าพี่ไม่อยากให้ใครมาเห็นเข้าก็รีบๆให้ผมใส่เข้าไปได้แล้ว
จะทนไม่ไหวแล้ว”
ดูท่าจะทนไม่ไหวอย่างที่ปากพูดจริงๆเพราะตอนนี้หวังอี้ป๋อน้อยที่นาบอยู่กับต้นขาของเขามันทั้งแข็งทั้งร้อน
มันขยายตัวเต็มที่เหมือนพร้อมจะใส่เข้ามาเต็มที
“เดี๋ยวสิ
ชั้นยังไม่พร้อม~”
ร่างโปร่งบางถอยหนีแต่มือใหญ่ก็จับยึดสะโพกมนไว้ กางเกงถูกรูดออกไปถึงข้อเท้า
เพราะมั่นใจว่าจะชนะพนัน มือใหญ่จึงล้วงเอาเจลหล่อลื่นที่เตรียมไว้ในกระเป๋าออกมา
“เดี๋ยว” มือบางปัดป่ายไหล่กว้างอย่างพยายามจะหยุดอีกฝ่าย
นี่มันในรถที่จอดอยู่กลางลานแถมกลางวันแสกๆนะ
“อี้ป๋อ~~” แต่ริมฝีปากสีสดก็ต้องครางเสียงสูงเป็นชื่ออีกฝ่ายเมื่อปลายนิ้วชุ่มโชกสอดใส่เข้ามาอย่างไม่รอช้า
ผนังภายในเผลอตอดรัดสิ่งแปลกปลอมจนเจ้าของนิ้วถึงกับต้องกัดฟัน
“ร่างกายพี่นี่ยังไง
ทำไมเหมือนยังบริสุทธิ์ทุกครั้งที่เข้าไป ทั้งๆที่พี่เป็นของผมมากี่รอบแล้ว” ใบหน้าคมก้มลงมาเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้มร้าย
ทำเอาเจ้าของร่างกายถึงกับอายจนหน้าแดงเถือก
สะโพกมนยังไม่ทิ้งความคิดที่จะหนีแต่มือใหญ่ก็ไม่ปล่อยให้มันห่างออกไปแม้สักวินาที
นิ้วที่สองและสามตามมาติดๆจนร่างโปร่งถึงกับบิดเร่า
“เหล่าหวัง...อย่างน้อยก็ใส่ถุงยาง....แฮ่ก...แฮ่ก....” มาถึงขนาดนี้แล้วห้ามไปก็คงไม่มีประโยชน์
ใบหน้าสวยที่เริ่มมีเหงื่อเกาะพราวยอมแพ้แล้วหันไปหาทางป้องกันแทน
“ไม่ใส่” แต่เจ้าเด็กเอาแต่ใจกลับตอบอย่างไม่สนอะไรจนใบหน้ามนชักแก้มป่องใส่
“ไม่ใส่ได้ไง
นี่รถที่ทีมให้ยืมใช้ที่สนามนะ ถ้ามันเปื้อนล่ะ”
ใบหน้าคมถึงกับพ่นเสียงหึออกมาจากลำคอ
จะสนใจเรื่องพรรณนั้นไปทำไม แต่ถ้ากังวลนักละก็...
“เดี๋ยวผมซื้อรถคันนี้ต่อจากทีมเอง
พอใจรึยัง?” นิ้วทั้งสามบิดคว้านอยู่ภายในจนร่างโปร่งถึงกับสะดุ้งเฮือก
ฟันกระต่ายกัดเม้มริมฝีปากเช่นเดียวกับคิ้วเรียวที่ขมวดแน่น
มือข้างหนึ่งจิกลงไปบนเบาะในขณะที่พยายามผ่อนลมหายใจ
“นาย!
อื้อ~”
นิ้วทั้งสามถูกดึงออกไป เจลใสๆยืดติดปลายนิ้ว
แต่ปากสีสดยังไม่ทันจะได้บ่นอะไร
เสียงครางกลับถูกร้องออกมาแทนเมื่อความเป็นชายทั้งร้อนทั้งใหญ่ถูกใส่เข้ามาแทนที่นิ้ว
“อี้ป๋อ~~”
ร่างโปร่งบิดเร่าเป็นจังหวะให้แกนกายยิ่งสอดใส่เข้ามาจนโคนขาแนบชิดติดกัน นักบิดแห่งทีมยามาฮ่าใช้เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้นในการเข้ามาได้จนหมด
“สุดยอด” ใบหน้าคมก้มลงมากระซิบข้างหูที่แดงแปร๊ด
ลมหายใจอุ่นๆถูกเป่ารดต้นคอระหง
ดีไซเนอร์มือหนึ่งแห่งค่ายม้าลำพองถึงกับหอบหายใจจนตัวโยน
ปากสีแดงที่อ้าออกน้อยๆกับดวงตากลมโตเหม่อลอยไปไกลทำให้เวลานี้เซียวจ้านทั้งสวยทั้งเซ็กซี่จนใบหน้าคมอดเลียริมฝีปากไม่ได้...ก็ดูสิ
น่ากินขนาดนี้ จะไม่ให้เขาอยากเอาชนะได้ยังไง
“อ่ะ...เดี๋ยว~”
ร่างแข็งแรงเริ่มขยับทันทีโดยไม่รอให้ลมหายใจของอีกฝ่ายเข้าที่
เขาเองก็รอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ข้างในที่บีบรัดร่างกายเขาอยู่นั้นมันแทบจะทำให้คลั่งอยู่รอมร่อ
“อ๊า~
อี้~ ป๋อ~~”
สองมือดึงสะโพกมนให้ขยับขึ้นมาพาดอยู่บนต้นขาแข็งแรง มือใหญ่ยึดบั้นท้ายนิ่มเอาไว้ก่อนจะกระแทกกายใส่เข้าไปจนลำตัวบางถึงกับโยกคลอนไปตามแรงขยับที่ดุดัน
รุนแรง และเต็มไปด้วยพลังของเด็กหนุ่มเช่นเขา
“อ้า~~” ร่างข้างใต้ครางไม่เป็นภาษา
เขาทอดสายตามองคนที่เหมือนจะขาดใจในอ้อมแขน ใบหน้าสวยและเส้นผมสีดำขลับชื้นเหงื่อดูเปล่งประกายจนเขาอยากจะครอบครองแบบนี้ทั้งวันทั้งคืน ร่างแข็งแกร่งโน้มตัวลงไปกอดร่างโปร่งบางเอาไว้
หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามถูไถไปกับความเป็นชายของคนข้างใต้จนเสียงครางยิ่งดังหนักกว่าเดิม
เขาเพิ่มจังหวะการสอดใส่เข้าไปอีก เร็วขึ้น แรงขึ้น ตามอารมณ์ที่ควบคุมไว้ไม่ไหวแล้ว
“อี้ป๋อ
อ๊า~~”
สองแขนผอมบางรัดคอเขาแน่นเมื่อพวกเราไปจนสุดปลายทาง
ความร้อนถูกฉีดพุ่งก่อนจะแผ่ซ่านเข้าไปในร่างกายของคนที่อายุมากกว่า 6
ปีจนดวงตาคู่สวยถึงกับลอยคว้างเหมือนอยู่กลางสวรรค์ เขาเองก็เช่นกัน
มันรู้สึกดีจนอยากจะทำแล้วทำอีกทำซ้ำๆอยู่แบบนี้
“จ้านเกอ...พี่เป็นของผมนะ
จำเอาไว้ให้ดี”
เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างใบหูก่อนที่ริมฝีปากสีสดจะถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วงอีกครั้ง
กว่าหวังอี้ป๋อจะยอมละออกมา คนที่แรงน้อยกว่าก็ลงไปนอนหอบอยู่บนเบาะไปแล้ว
ร่างโปร่งบางนอนคุดคู้อยู่ใต้เสื้อคลุมของทีมยามาฮ่าที่อีกฝ่ายถอดมาคลุมให้
ใบหน้ามนจ้องมองเจ้าคนที่ย้ายไปขับรถกลับโรงแรมอย่างแค้นเคืองใจ
เขาไม่มีแรงจะลุกมาใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำแต่เจ้าเด็กนั่นกลับ-
“โอ๊ย?!”
ริมฝีปากที่แดงช้ำเผลออุทานออกไปเมื่อเอวที่ถูกใช้งานหนักไถลไปชนกับเบาะเข้า
รถโยกไปมาตามสภาพถนนซึ่งไม่ปราณีต่อร่างกายของเขาเลยสักนิด
“หลับไปก่อนก็ได้นะ
คืนนี้พี่คงไม่ได้นอน”
ใบหน้าทะเล้นมองเขาผ่านกระจกมองหลังและมันก็ทำให้ใบหน้ามนถึงกับขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“นาย!
โอ๊ย?!”
คราวนี้รถเบรกอย่างจงใจ
เขามองเห็นริมฝีปากที่ยกยิ้มผ่านกระจกนั่นแล้วก็คิดว่า เขาควรจะหุบปากดีกว่า ถ้าไปยั่วโมโหหมอนั่นมากๆเข้าเดี๋ยวอีกฝ่ายเปลี่ยนใจไม่กลับโรงแรมแต่จอดทำมันข้างทางเขาคงได้ตายกันพอดี
ดวงตาคู่โตได้แต่มองไหล่กว้างนั่นอย่างเจ็บใจ...คอยดูเถอะ
สนามหน้าเขาจะกลับไปปรับแต่งรถมาให้เนี้ยบกว่านี้ เอาให้เจ้าหมอนี่แพ้ราบคาบไปเลย!
โธ่เว้ย~
ถ้าเป็นรถ 4 ล้อละก็เขาชนะแน่! แต่พอมันเหลือแค่ 2
ล้อเขากลับเอาชนะหวังอี้ป๋อไม่ได้! ให้ตายเถอะๆๆ! เจ็บใจจริงๆ!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
To
be con.
เปิดจักรวาล
GLIDE
รับอีกคู่ ถึงแม้คะชูกับยามะตันจะยังไม่ถึงไหนก็ตาม กร๊ากกกกก
// ใครปาไหใส่หัวตรู?!!
ฟิคที่เกี่ยวกับการแข่งรถ
ตรูจะจับยัดใส่จักรวาลนี้ให้หมดถถถ จะได้ไม่ต้องเปิดข้อมูลใหม่มากอ่ะเนอะ
555+
แต่ก็อย่างที่เขียนไว้ที่หัวเรื่องว่า ภาคนี้ 2x4 It’s me (ชื่อภาคนับวันจะอินดี้จนจับใจความไม่ได้นะคะ555+)
ข้อมูลจะไม่แน่นเท่าภาคก่อนๆ เพราะเอาจริงๆคือขี้เกียจศึกษาข้อมูลมากค่ะ // ผลั๊วะ!!
// ขนาดรายการแข่งรถของป๋อยังเลือก Moto GP ที่มีความคล้าย F1 มากที่สุดในบรรดาการแข่งจักรยานยนต์ทางเรียบ จริงๆป๋อแข่งรายการอื่นค่ะ
ไม่ใช่รายการนี้ 555+ แต่ถึงจะบอกว่าไม่ค่อยหาข้อมูลแต่ก็แอบดอดไปดูการแข่ง
Moto GP ที่บุรีรัมย์มาอยู่นะ!
มาพูดถึงหน้าที่การงานของจ้านเกอในฟิคเรื่องนี้กันบ้าง
คือคนออกแบบรถของแต่ละทีมนั้นโคตรสำคัญเลยค่ะ
ในความเป็นจริงทีมที่มีแชสซีดีที่สุดในกริด F1ตอนนี้คือทีมเรดบลูค่ะ
ลุงเอเดรียน นิวอี้นี่คือเทพเจ้ามากใครๆก็อยากได้ตัว555 เรียกว่ามีส่วนทำให้เซบคว้าแชมป์สี่สมัยเพราะตัวรถช่วยเอาไว้มากทั้งๆที่เรดบลูไม่ได้ผลิตเครื่องยนต์เอง
คือส่วนประกอบหลักๆของรถจะมีเครื่องยนต์กับตัวรถ(แชสซี)ค่ะ ในส่วนของเครื่องยนต์คนผลิตจะเป็นพวกค่ายรถยักษ์ใหญ่อย่าง
เฟอร์รารี่ , เมอร์ซิเดส , ฮอนด้า , เรโนลต์ อะไรพวกนี้ (ของมอเตอร์ไซค์ก็ ฮอนด้า
, ยามาฮ่า , ดูคาติ)
ซึ่งทีมที่ผลิตเองไม่ได้ก็จะซื้อเครื่องยนต์จากค่ายรถพวกนี้ค่ะ
ทีนี้ส่วนที่ทำให้แต่ละทีมต่างกันนั่นก็คือ ตัวรถ(แชสซี)ค่ะ
ซึ่งในส่วนนี้แต่ละทีมต้องออกแบบเองผลิตเอง
อย่างทีมผู้ผลิตเครื่องยนต์(อย่างเมอร์ซิเดสหรือเฟอร์รารี่)
ก็จะได้เปรียบหน่อยเพราะสามารถผลิตเครื่องยนต์ให้เข้ากับแชสซีของตัวเองได้ แต่ถ้าทีมไหนมีคนออกแบบรถเทพๆอย่างลุงนิวอี้นี่ก็ไม่ต้องห่วงค่ะ
เครื่องไรมาตรูก็ออกแบบรถให้เข้าได้หมด555+ เห็นไหม
หน้าที่การงานของจ้านเกอนั้นโคตรหล่อเลย =q=b
แต่พี่จ้านไปทำอิท่าไหนถึงได้มาแพ้พนันป๋อได้...ต้องติดตามตอนหน้าค่ะ
กร๊ากกกกก // บอกไว้ก่อนว่าภาคนี้จะเป็น GLIDE ที่ไม่ดราม่า ไม่ขม
แต่พระเอกยังเท่ห์ๆเถื่อนๆ ตามสไตล์พระเอก GLIDE อ่ะเนอะ
555+ // หลบไม้เท้า บางคนเค้าเถียงค่ะว่าเค้าไม่เถื่อน5555+
ขอบคุณทุกๆการติดตามน้า
ในที่สุดก็เขวี้ยงงานทิ้งออกไปได้ล่ะ เข้ามาอ่านอย่างสบายใจได้ซะที
ตอบลบจ้านเป็นนักออกแบบเนิร์ดๆสินะเรื่องนี้ จะมีช่วงใส่แว่นไหมเนีย...แว่นเป็นโมเอะไอเทมและเซ็กซี่ไอเทมในบางเวลาด้วยนาาาาาาาาาาาา//แสยะยิ้ม
ไหนๆก็เข้าจักวาลนี้ล่ะ
รอต่อนะพี่กวางงงงงงง
ทูบีคอนทีนิวววว
ตอบลบ