Attack
on Titan. Au S.Fic [Levi x Eren] Ich
liebe dich...ภาษาเยอรมันที่แปลว่า “ฉันรักเธอ” : 01
:
Attack on Titan Fanfiction Au
:
Levi x Eren
:
Romantic Drama
:
NC-17
คำเตือน :
เนื้อเรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย หากไม่ต้องการรับรู้กรุณาปิดหน้านี้ไปนะคะ
“
ฮะ...อา........”
ความเสียวซ่านที่เล่นงานอยู่บนลำตัวทำเอาเอวบางถึงกับบิดเร่า
สองมือสอดเข้าไปในเส้นผมสีดำแล้วกดมันลงไปบนเนินอกของตัวเองอย่างน่าอาย
แต่เพราะอีกฝ่ายไล้เลียหยอกเย้าที่ปลายยอดก่อนทำทีเหมือนจะหนีไป
คนที่อยู่ข้างใต้ถึงได้ต้องทำแบบนี้
“
หึ...ไม่ไหวแล้วรึไง....เจ้าเด็กลามก.....”
เสียงเปียกแฉะที่ดังอยู่บนแผ่นอกทำให้ใบหน้ามนร้อนเป็นไฟไม่แพ้เสียงสวบสาบที่ดังอยู่เบื้องล่าง
แกนกลางที่ค้างคาอยู่ในร่างกายทำให้นัยน์ตาสีมรกตช้อนขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตางอนเง้าระคนเว้าวอน
“
ก็คุณ อื้อ!!!
ยะ...อ้า.....”
ร่างโปร่งเปลือยเปล่าถูกพลิกให้คว่ำหน้าลงกับหมอนก่อนที่สะโพกจะถูกยกขึ้นให้ความเป็นชายสอดใส่เข้ามาได้ถนัดกว่าเดิม ไม่มีเสียงพูดคุยดังขึ้นมาอีก
มีเพียงเสียงครางครือผสมผสานไปกับเสียงหอบหายใจ เสียงเตียงลั่น
และเสียงสวบสาบของการแทรกกายดังไปอีกหลายชั่วโมง
กว่าบั้นท้ายได้รูปจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
น้ำรักมากมายก็ไหลลงมาตามเรียวขาเพราะว่าช่องทางคับแน่นรับมันเอาไว้ไม่ไหว
แก้มใสรู้สึกว่าถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายคลอเคลียก่อนที่จะลุกออกไป ร่างโปร่งนอนหอบอยู่บนเตียงด้วยนัยน์ตาเหม่อลอย
สติที่เหลืออยู่น้อยนิดทำให้มองเห็นแค่ว่าคนที่กอดตนมาทั้งคืนกำลังยืนสวมเสื้อผ้าลงบนร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
จะกลับแล้วงั้นหรอ.....
ถึงอยากจะถามแต่เรี่ยวแรงก็ไม่มีเหลือ
จึงได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างดับวูบไปเหมือนหลายๆวันที่ผ่านมาในช่วงนี้
ทั้งๆที่แต่ก่อนเขาก็เป็นแค่เด็กหนุ่มชาวเยอรมันธรรมดาๆ
เป็นแค่
เอเลน เยเกอร์ ที่ไม่เคยยอมใครและไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้....
“
นายกับชั้น...เราผูกพันกันแค่ร่างกาย...และทุกอย่างมันจะจบลงหลังจากที่จบทัวร์นาเม้นต์นี้....ถ้าเข้าใจแล้วก็ถอดเสื้อออก”
นั่นคือคำพูด....ของคนที่เพิ่งเดินออกจากห้องไปก่อนที่พวกเราจะมีอะไรกัน....
นัยน์ตาสีมรกตหรี่ปรือขึ้นตามเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังเป็นรอบที่สอง
มือบางกวาดไปกดปิดมันก่อนจะซุกหน้าลงไปบนหมอนตามเดิม
อ้า~~~...ไม่ไหว...ร่างกายเมื่อยล้าไปหมดโดยเฉพาะที่สะโพกกับช่วงล่าง.....คนคนนั้นไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันนะถึงทำมาราธอนได้ขนาดนี้
ให้ตายเถอะ
แต่ก็สมแล้วที่เป็นนักกีฬา...
ฮอร์โมนคงจะหลั่งเยอะไปจนต้องหาทางมาระบายออกกับเขาแบบนี้สินะ!
“
อื้อ....” เสียงครางหลุดออกจากริมฝีปากอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อความเคล็ดขัดยอกตรงเข้าเล่นงานหลังจากพยายามจะลุกขึ้นมานั่ง
ความรู้สึกเหนอะหนะที่หลงเหลืออยู่ข้างในทำให้ต้องรีบลุกไปเข้าห้องน้ำ
ถึงร่องรอยประปรายที่อยู่บนร่างกายจะทำให้รู้สึกอายแต่จนแล้วจนรอดเขาก็อาบน้ำเสร็จในอีกครึ่งชั่วโมงให้หลังจนได้
วันนี้ยังไม่เท่าไหร่....ครั้งแรกเมื่อสองอาทิตย์ก่อนมันยิ่งกว่านี้หลายเท่าเขายังผ่านมันมาได้เลย...
ผ้าขนหนูถูกโยนลวกๆเอาไว้บนเตียง
กระเป๋าถูกยกข้ามหัวมาสะพายข้างเอาไว้ก่อนที่สองขาจะก้าวเดินออกจากห้อง
วันนี้
ริโอ เด จาเนโร ก็อากาศดีเหมือนเคยเลยนะ....
มือบางดึงจักรยานออกมาจากที่จอดก่อนจะปั่นมันออกไปตามถนนปูหินเส้นเล็กๆที่ลดหลั่นลงไปตามความสูงชันของภูมิประเทศที่เป็นกึ่งภูเขาและที่ราบเลาะชายหาด
เพราะกำลังลงจากเขตที่พักอาศัยที่อยู่บนเนินทำให้ไม่ต้องออกแรงปั่นจักรยานมากนัก
ใบหน้ามนจึงเชิดขึ้นรับลมทะเลด้วยรอยยิ้มน้อยๆ เบื้องหลังคือ Christ the
Redeemer รูปปั้นพระเยซูคริสต์ยืนสูงตระหง่านอยู่บนยอดเขาคาร์โควาโดราวกับกำลังมาโปรดเมืองริโอ
เด จาเนโร
เบื้องหน้าเป็นอ่าวซึ่งมองเห็นท้องทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา
สำหรับเขา...อดีตเมืองหลวงของบราซิลแห่งนี้เป็นที่ที่น่าอยู่มากทีเดียว....
“
วันนี้ไปดูไหม?”
ภาษาอังกฤษสำเนียงโปรตุเกสส่งมาให้เขาอย่างเป็นมิตรจากเจ้าของร้านหนังสือแผงลอยที่กำลังยื่นหนังสือพิมพ์มาให้ นอกจากภูมิประเทศที่สวยงาม
ภูมิอากาศที่ปลอดโปร่ง
ผู้คนของที่นี่ก็เป็นอะไรที่เขาซึ่งเป็นชาวต่างชาติรู้สึกประทับใจไม่น้อยเลยที่เดียวกับความเป็นกันเองและความสนุกสนานที่ส่งผ่านมาให้
“
ไม่ละ ต้องทำงาน”
เขาตอบกลับไปด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงเยอรมัน
ถึงในตอนแรกจะพูดกันไม่รู้เรื่องแต่พอผ่านมาเป็นเดือนๆทุกอย่างจึงเหมือนจะดีขึ้น
“
น่าเสียดายๆ” ชายเจ้าของร้านโบกมือให้...สองขาก้าวคร่อมจักรยานก่อนจะปั่นมันต่อไปยัง
“ที่ทำงาน” ของเขา
จักรยานสีขาวเลี้ยวไปจอดที่หลังร้านอาหารเยอรมันซึ่งอยู่ในย่านหรูหราของริโอ
เด จาเนโร....ใช่แล้ว...เขาเป็นนักเรียนชาวต่างชาติที่มาทำงานพาร์ทไทม์อยู่ในร้านอาหารแห่งนี้ในช่วงปิดเทอมเพื่อฝึกภาษา...แต่อันที่จริงแล้วที่เลือกมาบราซิลแทนที่จะไปอังกฤษไม่ก็อเมริกาก็เพราะว่าเขายังมีจุดประสงค์อย่างอื่นอีก...
‘ โค้ชอิตาลีเซ็ง แข้งตัวเก่งบาดเจ็บ’
นัยน์ตาสีมรกตเหลือบลงไปมองพาดหัวข่าวบนหนังสือพิมพ์ของร้านอาหารที่แวะไปรับมาเมื่อกี้...และนี่ก็เป็นอีกจุดประสงค์ที่เขาเลือกที่จะมาใช้ชีวิตตลอดปิดเทอมนี้อยู่ที่บราซิล
เพราะที่นี่กำลังเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันฟุตบอลโลกปี
2014 นั่นเอง!
ได้ทั้งฝึกภาษา
ได้ทั้งดูบอล อะไรจะคุ้มเท่านี้คงไม่มีอีกแล้ว!
อ่าใช่....จะว่าไปก็ยังมีเรื่องที่ได้มาโดยไม่คาดฝันอยู่อีกเรื่อง.....
นัยน์ตากวาดมองกรอบข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ที่ส่วนใหญ่จะเป็นข่าวเกี่ยวกับฟุตบอล
มีตั้งแต่เรื่องการเตรียมทีมไปจนถึงเรื่องในแคมป์ ยิ่งเป็นข่าวฉาวรักร้าวหรือนักบอลคนไหนควงแฟนออกงานก็ยิ่งได้รับความสนใจมากยิ่งขึ้น....เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมรูปของคนที่เขานอนด้วยเมื่อคืนกับผู้หญิงคนอื่นถึงได้ใหญ่หราจนแทบจะเต็มหน้ากระดาษแบบนั้น
รีไว
อัคเคอร์มัน เป็นนักฟุตบอลของทีมชาติเยอรมัน...และก็มีแฟนสาวที่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ด้วยดีกรีนางแบบอยู่แล้ว....
คนคนนั้นก็แค่ใช้ชีวิตตามแบบนักฟุตบอลชื่อดังทั่วไป…
เป็นคนที่เขาเอื้อมไม่ถึงมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...
ใบหน้ามนถอนหายใจออกมาในขณะที่ดวงตาไล่มองหญิงสาวผมบลอนซ์ที่ดูดีไปซะทุกส่วน
ขนาดเป็นรูปแอบถ่ายตอนที่ทั้งคู่เดินควงกันอยู่ในร้านแบรนด์เนม
ผู้หญิงคนนี้ก็ยังสวยไม่เปลี่ยนไปจากตอนเดินอยู่บนแคทวอล์คเลยสักนิด
ทั้งๆที่มีแฟนแบบนี้อยู่ทั้งคนแล้วทำไมถึงยังมายุ่งกับเด็กกะโปโลแบบเขา...เป็นคำถามที่ตอบง่ายมาก
โค้ชทีมชาติส่วนใหญ่ห้ามไม่ให้นักฟุตบอลมีเซ็กส์ระหว่างทัวร์นาเม้นต์เพราะอยากให้เก็บแรงเอาไว้แข่งมากกว่า....
แต่กับคนที่พลังเหลือล้นแบบคุณรีไว
การไม่ปลดปล่อยมันออกมาคงจะทรมานมากกว่า
ถึงได้เลือกเด็กผู้ชายแบบเขาที่จะไม่เป็นข่าวและไม่มีใครสงสัยหากไปไหนมาไหนด้วยกัน....นั่นคงเป็นเหตุผลของคุณรีไว
แต่สำหรับเขาแล้ว....ก็แค่ปลาบปลื้มในฝีเท้าที่เก่งกาจแต่ก็ไม่ถึงขนาดจะหลงรักอะไรมากมาย...การที่ยอมถูกอีกฝ่ายทำแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร
เขาไม่รู้เลย....
“
เฮ้อ....”
มือวางหนังสือพิมพ์ลงพร้อมถอนหายใจอีกรอบ
เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขายังอ่านข่าวชีวิตส่วนตัวของคุณรีไวได้แบบไม่รู้สึกอะไร...แต่ตอนนี้มันไม่ใช่...
เขาไม่กล้ามองหน้าผู้หญิงที่อยู่ในรูป...
ไม่ใช่ว่ารู้สึกผิด...
แต่มันเป็นความอิจฉา...
เป็นความรู้สึกที่น่ารังเกียจ...
ทั้งๆที่เขาไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวผู้ชายคนนั้นเลย...แต่พอร่างกายได้สัมผัส....มันกลับขาดไม่ได้...
ถ้าจบทัวร์นาเม้นต์นี้แล้ว....ทุกอย่างมันก็คงจะหายไปราวกับตื่นขึ้นมาจากความฝัน...แบบนั้นสินะ...
เขาไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้....ไม่ควรมีใจให้อีกฝ่าย....ผูกพันกันก็แค่ร่างกาย.....
ถ้ามันทำได้ง่ายอย่างที่พูดก็คงจะดี....
ร่างโปร่งบางเดินเข้าไปในห้องล็อคเกอร์ก่อนจะกลับออกมายังหน้าร้านด้วยชุดยูนิฟอร์มเรียบหรูดูดี
ถึงแม้ใครหลายๆคนจะแซวว่าเขาน่าจะลองใส่ชุดเมดแต่ชุดพ่อบ้านหนุ่มน้อยแบบนี้ก็เรียกแขกหญิงสาวคราวป้าได้ดีไม่แพ้กันละน่า!
ริมฝีปากสีระเรื่อบ่นขมุบขมิบก่อนจะหันไปตาขวางใส่เงาของตัวเองในกระจก...หล่อขนาดนี้จะให้ไปใส่ชุดเมดได้ไง?
จะล้อเล่นก็ให้มันมีขอบเขตบ้าง ฮึ!
“
เอเลน!”
เสียงเรียกจากคุณฮันเนสเจ้าของร้านทำให้สองมือที่กำลังผูกผ้ากันเปื้อนที่รอบเอวต้องดึงเชือกด้วยความรวดเร็ว
“
ครับ?!”
“
เสร็จแล้วก็มาช่วยกันจัดโต๊ะหน่อย เจ้าไรเนอร์กับเจ้าแจนโดดงานไปดูบอลกัน
นายอยู่คนเดียวละวันนี้” เห๋?!.....เอาจริงน่ะ...ให้เขาทั้งจดออเดอร์ทั้งเสิร์ฟคนเดียวอีกแล้วหรอเนี่ย
“
คุณฮันเนสปล่อยเจ้าพวกนั้นไปได้ไง?
แล้วนี่คุณดื่มอะไรของคุณตั้งแต่ร้านยังไม่เปิดเนี่ย? แบบนี้เดี๋ยวก็เจ๊งหรอกครับ!” เขาเดินหน้าหงิกออกไปบ่นใส่เจ้าของร้านที่นั่งซดบรั่นดีแต่หัววัน...กับคนคนนี้เขารู้จักกันตั้งแต่ตอนที่อีกฝ่ายยังอยู่ที่เยอรมันจนกระทั่งมาเปิดร้านอาหารใหญ่โตอยู่ในบราซิลได้หลายปีแล้ว...ถึงไม่อยากจะเชื่อก็เถอะ...แต่ขี้เมาแบบนี้ก็ทำร้านจนติดท็อปของริโอ
เด จาเนโรได้เหมือนกันละนะ
เพราะถ้าพูดถึงร้านอาหารเยอรมัน...คนบราซิลก็จะนึกถึงร้านนี้เป็นอันดับแรกเลยละ
มือบางดึงผ้าปูโต๊ะสีขาวให้ตึงเรียบก่อนจะจัดเก้าอี้ให้เข้าที่
ผ้าเช็ดมือและผ้าเช็ดปากวางลงไปก่อนจะตามด้วยช้อนส้อม...เลยเวลาเปิดร้านมาสักพักแล้วแต่เพราะอยู่คนเดียวกว่าช้อนคันสุดท้ายจะถูกจัดเสร็จ....แขกกลุ่มแรกก็เดินเข้ามาพอดี
“
ยินดีต้อนรับครับ!”
ริมฝีปากสีระเรื่อเอ่ยออกไปทั้งๆที่สายตายังอยู่ที่ช้อนส้อม
กว่าจะรู้ตัวว่าแขกกลุ่มนั้นเป็นใครก็เมื่อกว่าสิบชีวิตนั้นเดินเข้ามานั่งเรียบร้อยแล้ว
“
ชะ เชิญครับ...”
ใบหน้ามนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเงยขึ้นมาเห็นว่าทั้งหมดเป็นนักเตะของทีมชาติเยอรมัน...และผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย....
เวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น...คุณรีไวจะรู้จักเขาไม่ต่างไปจากเพื่อนร่วมโลกคนหนึ่งก็เท่านั้น...
เราไม่รู้จักกัน...
ไม่รู้จักกัน...
เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาก็ทำได้อยู่หรอก....แต่ตอนนี้....
“
ไงเอเลน? มะรืนนี้จะไปดูพวกเราแข่งหรือเปล่า?”
เสียงติดจะหยอกเย้าดังออกมาจากศูนย์หน้าสูงโย่งที่นั่งอยู่กลางโต๊ะ....ที่คนพวกนี้รู้จักเขาเป็นเพราะมากินอาหารที่ร้านนี้บ่อยๆ
ยังไงซะอาหารประจำชาติก็คงถูกปากมากกว่าอาหารอย่างอื่นละนะ อีกอย่างนักบอลเองก็ใช่ว่าจะต้องอยู่ซ้อมในแคมป์ตลอดเวลา
ช่วงพักก็ยังมีอิสระที่จะไปไหนมาไหน...
“
ไปครับ....จะรับอะไรดีครับ...”
ใบหน้ามนตอบออกไปอย่างพยายามจะไม่สบสายตาคมกล้าที่จ้องมองเขาไม่วางตา....ทั้งๆที่ทำเป็นไม่รู้จักกันแต่จ้องเอาๆแบบนั้นมันขี้โกงนี่คุณรีไว!
ร่างโปร่งบางก้มหน้าก้มตาจดออเดอร์...ในใจรู้สึกอึดอัดยังไงชอบกล...อยากจะรีบๆจดแล้วก็รีบๆไปให้พ้นจากสายตาของอีกฝ่ายให้เร็วๆ
รีบๆไป...ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหวจนหลุดอะไรออกมา...
“
เฮ้อ....”
ใบหน้ามนถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้เมื่อกลับมาอยู่ในห้องหลังเคาน์เตอร์บาร์
มือรินน้ำใส่แก้วทั้งๆที่ยังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...
คุณรีไวไม่เห็นจะมีอาการเหมือนเขาเลย....
คนคนนั้นยังมองหน้าเขาตรงๆได้โดยไม่มีอะไรหลุดออกมา
ยังคงนิ่งเฉยได้เพราะคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย....
“
ใจร้ายชะมัด...”
แขนข้างหนึ่งประคองถาดสแตนเลสเอาไว้ก่อนที่มืออีกข้างจะหยิบแก้วน้ำวางลงตรงหน้าบรรดานักเตะค่าตัวมหาศาลที่นั่งคุยกันอย่างออกรส....วางลงไปแก้วแล้วแก้วเล่า...จนกระทั่งถึงแก้วสุดท้ายที่เขาพยายามจะหลบเลี่ยง
“
น้ำครับ....”
นัยน์ตาสีมรกตเหลือบมองใบหน้าภายใต้กรอบผมสีดำที่ยังนิ่งสนิทก่อนจะรีบหลบตาลงไปมองที่แก้ว....ซึ่งเกือบจะวางถึงโต๊ะอยู่แล้ว....
เพล้ง!!!
สายน้ำสาดกระจายเต็มโต๊ะและบางส่วนก็ไหลลงไปรดกางเกงของคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น
ใบหน้ามนได้แต่ตกใจก่อนจะหันไปมองเศษแก้วที่แตกเต็มพื้นด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก
“
ขอโทษครับ! จะรีบไปเอาผ้ามาเช็ดให้เดี๋ยวนี้แหละครับ!” ร่างโปร่งบางวิ่งเข้าไปหยิบผ้าด้วยท่าทางร้อนลน...เมื่อกี้นี้....เขาไม่ได้วางแก้วพลาด....แต่เหมือนคุณรีไวจงใจปัดมัน......?
“
ขอโทษนะครับ...ผมขอเช็ดน้ำ....”
เขากลับไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าร่างที่ไม่ได้สูงใหญ่แต่เป็นมิดฟิลที่ดุดันกว่าใครก่อนจะเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยนัยน์ตาสั่นๆ
“
อะไรเอเลน? นายกับรีไวอีกแล้วหรอ? ฮ่าๆๆๆ หมอนี่ก็หน้าโหดแบบนี้แหละ ไม่ต้องกลัวๆ”
รอบข้างไม่เพียงแต่จะไม่ตกใจกลับหยอกล้อปนหัวเราะมาให้...นั่นเพราะเหตุการณ์แบบนี้....มันเคยเกิดขึ้นเมื่อตอนครั้งแรกที่เราเจอกันน่ะสิ
“........”
ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มแน่นก่อนจะค่อยๆเอาผ้าซับน้ำที่กางเกงของคุณรีไวช้าๆ...ช้าๆ....และยิ่งฝ่ามือต้องขยับเข้าไปใกล้ต้นขามากขึ้นเท่าไหร่...ใบหน้าก็ยิ่งร้อนผ่าวมากขึ้นเท่านั้น....
น่าอายชะมัด...
“
ถ้ายังไงเชิญไปเป่าให้แห้งที่ห้องด้านใน......ด้วยกันนะครับ.....”
เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเชื้อเชิญอีกฝ่ายที่ลุกตามมาโดยไม่พูดอะไร แต่กลับเป็นเขาเองที่รู้สึกเกร็งแปลกๆ....เพราะเมื่อตอนเจอกันครั้งแรก...เขาก็ถูก..............ในห้องนั่น...
และครั้งนี้....
ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ต่างกัน
ผลั่ก!!!
แผ่นหลังบางแทบจะแนบไปกับผนังล็อกเกอร์ทันทีที่ประตูห้องปิดลง
ร่างที่ซวนเซเพราะโดนเหวี่ยงเข้ามาถลานั่งลงที่ม้านั่งยาวภายในห้อง
ไหล่บางสะดุ้งโหยงเมื่อหันไปเห็นสายตาราวกับเสือกำลังจ้องเหยื่อของอีกฝ่าย
แล้วใบหน้าคมก็จู่โจมเข้ามาหา...ริมฝีปากงับปากของเขาเบาๆเป็นเชิงหยอกเย้า
ตามมาด้วยเรียวลิ้นที่แล่บเลียแล้วสอดใส่เข้ามาในโพรงปากเพียงชั่วพริบตาก็ละออกไป
ใบหน้าคมขยับเปลี่ยนมุมก่อนจะจุมพิตแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมา อาจจะไม่หนักหน่วงแต่กลับเร่าร้อนจนเขาได้แต่โอนอ่อนผ่อนตาม
ใบหน้าเงยตามริมฝีปากของคนชักนำซึ่งขยับเข้ามายืนใกล้กว่าเดิม
สองมือแข็งแรงประคองอยู่ที่ท้ายทอยเพื่อยึดมันเอาไว้ให้เขารับจูบที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างไม่อาจหนีไปไหนได้
“
อื้อ...อื้ม...”
กลีบปากนิ่มถูกกัดบ้าง
ดูดดึงบ้าง ก่อนปลายลิ้นจะสอดใส่เข้ามาทำให้มีเสียงจุ๊บๆดังผสมผสานไปกับเสียงครางในลำคอ
ริมฝีปากของอีกฝ่ายกำลังล่อลวงเขาจนเริ่มรู้สึกเคลิบเคลิ้ม
แล้วจูบที่พาเอาหัวใจเต้นระรัวก็จบลงพร้อมกับเสียงกระซิบดังอยู่ที่ใบหู....
“
เลิกงานแล้วเจอกันที่ประตูข้าง...ชั้นจะรอ”
ประตูห้องปิดลงพร้อมกับอีกฝ่ายที่เดินออกไปนานแล้ว
แต่เขาก็ยังยืนหน้าแดงอยู่ที่เดิม...บ้าจริง...เมล์ก็มี ไลน์ก็มี
ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลยนี่นาถ้าแค่จะนัดละก็...
จะรอ....งั้นหรอ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
To
be Con.
มันเป็นฟิกสด
เพราะงั้นจะสั้นก็ไม่เป็นไร กร๊ากกกกกก (ใครบอกแกคะ)
ทั้งหมดมันเป็นเพราะ
Omatsuซัง...OMTซัง....Tokinokoji…..อ่า...จะเรียกอะไรก็แล้วแต่
แต่เขาผู้นี้แหละทำให้คุณกวางสติแตกจนปั่นฟิคออกนอกจักรวาลอีกแล้วค่ะ แง~~~~ ตามไปดูกันสิค้า
แล้วจะรู้ว่าสติพังเป็นยังไง โอยๆๆๆๆ http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=44561281
คือมันเป็นจูบที่มีพลังทำลายล้างระดับMAX สามารถทำลายดาวลูกไก่ได้ทั้งดวงเรยที่เดียว โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป๊ะมากค่ะคุณแม่ขราฟฟฟฟฟฟฟ คือปกติคุณกวางก็คลั่งงานของ omtซังอยู่แล้วอ่ะนะ
ขนาดภาพนิ่งโดจินยังสครีมดับได้ทุกเล่ม แล้วคราวนี้มาในโหมดภาพเคลื่อนไหวฟฟฟฟฟฟฟฟ
จะเหลือเร๊อะ อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แล้วก็นะ...ไหนๆก็ดูมันมาจนจะจบทัวร์นาเม้นต์ละสำหรับบอลโลกคราวนี้
เลยแอบยืมมาใช้เป็นท้องเรื่องซะหน่อย กร๊ากกกกก
ปีนี้หนูเลนมันเฮี้ยนมาก ของแรงสุดๆ
ไม่อยากเป็นนางเอกฟิคสเปนกับฟิคอิตาลีจนเป่าสองทีมรักของมี๊ตกรอบแรกไปซะงั้น แง๊~~~ แต่อย่าคิดว่าจะรอด หึหึ
หวังว่ามันจะจบนะเรื่องนี้....สาธู๊ววววว
>/\<
สั้น!!!
ตอบลบมาอีกแล้วอิโรติกดราม่าเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
สาธุด้วยคนครับ...ขอให้เรื่องนี้จบทีเต้ออออออออออ
รักษาสุขภาพดีๆจะได้ทะลายไหดองได้นะครับ
รู้สึกหน่วงใจเมื่อเห็นเครื่องหมายไข่ปลาแบบนี้ทุกครั้ง
ตอบลบ.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
to be continue
T^T
ชอบบบบ สั้นๆได้ใจความ =..=
ตอบลบสู้ๆนะคะ รออ่านผลงานดีๆเสมอ =)
เยอรมันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ตอบลบคือข้างบนนั่นอย่าใส่ใจ(?)เลยนะคะกวางซามะ 55555 คนบ้ามันอัดอั้น(?)ตั้งแต่รอบคู่ชิงแมทซ์สุดท้าย
ยิ่งปีนี้เยอรมันได้แชมป์บอลโลกด้วยอีกกกกก ในที่สุดดดดด ก็สักที เยอรมันนนนนนนนนนนนน
(ทำไมกล่องคอมเม้นท์ไม่มีสกิลเบลอ(?)ตัวอักษรรรร ถถถถ ทางนี้ก็แฟนเยอรมันแบบสมยอม(?)
จากการถูกบิ๊วท์เมื่อสี่ปีที่แล้ว(?) จริงๆคือคุณเพื่อนเก๊าไม่มีคนคุยเรื่องบอลด้วย
เขาเลยบอกว่าให้เชียร์เป็นเพื่อน(?)มันค่ะ เพราะงั้นก็ตามนั้น(?)แบบใจง่ายมากๆ ถถถถถถ)
แล้วกวางซามะยังแต่งฟิคเข้าสถานการณ์บ้านเมือง(?)มาให้เค้าโฮกกกกกแบบนี้
มันจะไม่ให้ตะโกน(?)ตะเบ็ง(?)ชื่อประเทศนี้ยังไงไหววววววว
จริงๆเค้าตั้งใจจะเข้ามาอ่านหลายวันแล้ว แต่ว่าชีวิตเค้าค่อนข้างไม่สงบเลยค่ะ
ขอโทษด้วยที่เค้าเข้ามาอ่านช้ามาก TT
บอกตรงๆอย่างขอสารภาพเลยว่าเค้าชักติดกับฟิคตามสถานการณ์บ้านเมือง(?)ของกวางซามะมากๆๆ 5555555
คือถึงจะบอกว่าเป็นฟิคชั่ววูบไม่ได้เน้นความสวยงาม แต่ตั้งแต่โกโบริไวอังศุมาเลน(?)
เค้าก็ยังคิดว่ามันเป็นฟิคที่ชวนโฮกมากกกกกกก และเรื่องนี้ก็เช่นกัน
ถ้าจะบรรยายจนคนอ่านร้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนขนาดนนี้
จัน(?)!!!!! เอาน้ำแข็งมาถูหน้า(?)ฉันที !!!! (เดี๋ยวจัน(?)นั่นมันน้ำแข็งแห้ง(?) 555555
….อนาถถึงขั้นต้องตบมุขเองคนเดียว อ่า ฉันมันคือคนบ้า 55555)
คือ ไม่ไหวววววแล้วววววววววววววว ไม่ไหวตั้งแต่รูปของ OMTซัง
กวางซามะลงลิ้งค์ไว้แล้วจริงจัง ตั้งแต่ได้ลิ้งค์นั้นมา
เค้าก็ได้แต่บ้าคลั่งจนถึงขั้นพยายามเซฟให้มันเป็นภาพเคลื่อนไหว
แต่มันไม่ได้(?) คืออยากจะมีไว้ดู(?)ในมือถือ(?)
สุดท้ายสกิลงอกง่อยของเค้าเลยจบลงที่การอัดวีดีโอ(?)แม่ม(?)เลย คิดจะใส่เสียง(?)
คิดไปคิดมาก็กำเดาก็จะไหล(?)สุดท้ายเลยกลายเป็นคลิปเงียบเรียกเลือด(?) ถถถถถถถถถถถ
แต่ก็นั่นล่ะค่ะ ต้องขอบคุณ OMTซังโฮกกกกกที่วาดรูปฉากนี้ได้ฟินขนาดนี้
แม่ยกรีเอไม่ตายก็ไม่รู้จะพูดยังไงแบ้ววววว ยิ่งมาอ่านคู่กับฟิคเรื่องนี้
โอ่ยยยยยยยยยย จันนนน ไม่เอาน้ำแข็งแล้ววว ตอนนี้ขาดเลือดดดดด ถถถถถถถถ
แต่ถึงจะเป็นฟิคโฮกฮากเรียกเลือดได้ดี แต่ก็ดันมีให้หน่วง?)อีกแน่ะ TT ประโยคแบบนั้น….
ทำไมอิตาคนหน้าปลาตาย(?)มันถึงได้สรรหา(?)มาพูดให้เจ้าลูกหมารู้สึกไม่มีค่าทุกทีได้ขนาดนี้ หาาาาาา
(กอดขากวางซามะ) อย่าหน่วงไปมากกว่านี้(?)เลยนะคะ ทางนี้หัวใจอ่อนแอ(?) ถถถถถถถ
แต่ไอ้ฟีลลูกหมาไม่เข้าใจ ลูกหมาหงอย ลูกหมาคิดไปเอง(?)
นี่มันน่าฟัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ท่านท่อนขาาาาาแม้ว่าฟิคเรื่องนี้จะได้ใช้ท่อนขา(?)ได้สมบูรณ์ตามชื่อ(?)ก็เถอะ
แต่ถ้าชักช้าลังเล ทางนี้ก็จะไม่ยอม(?)มอบให้(?)แล้วนะเฟ้ยยคะ(?)
ทางนี้จะแบกลูกหมาไปกินกันเองกับกวางซามะ(?)ค่ะ 5555555
(กวางซามะบอกช่วยโดนกระทืบไปคนเดียวจะได้ไหม)
แล้วก็!!! เค้าชอบบบบบบฉากบรรยายประเทศบราซิลมากๆๆ ฮือออออ สวยงามมากจริงๆๆนะคะ
ส่วนตัวชอบมากๆChrist the Redeemer ฮืออออ อยากจะไปเห็นด้วยตาตัวเองชะมัด
แต่คงเป็นได้แค่ฝัน Orz (แล้วนี่จะมาดราม่าชีวิตตัวเองทำไม 5555)
จริงๆแล้วเค้าอ่านแล้วหลงเอเลนมากจริงๆนะคะ คือเอเลนสดใสและทุกๆท่วงท่าก็บรรยายได้แบบ
ฮืออออออ เนี่ยแหละเอเลนนนน ฮือออออ น่าฟัดไม่ทนนนนนนน
อยากจิฟัดดดดจริงๆนะคะ > __ < คนอะไรพาล(?)ใส่เงาตัวเองได้น่าฟัดขนาดเน้~~~
แถมอ่านไปอ่านมา เค้าก็เริ่มมั่นใจ(?)ว่าคนที่ตกหลุมไปก่อน(?)แล้วน่ะมันท่านท่อนขาสั้น(?)ชัดๆๆๆ
(วิ่งตามไปเก็บคอ(?)ตัวเอง 55555) อะไรคือการเจอกันครั้งแรกก็......
ฮัดช่า(?)ในห้องด้านในของร้านอาหารแล้วววว หืออออออออออออออออออออออออ
เป็นถึงนักเตะค่าตัวติดเพดาน(?) กับแค่เด็กเสิร์ฟที่มีพลังดาเมจสูงกว่าเพดาน(?)
ต้องลงทุนยอมกางเกงเปียก(?) เพื่อที่จะบอกว่าจะรออีกฝ่ายเลิกงานเลยหรือออ
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รักฟิคกวางซามะจริงๆ
เพราะงั้น….จบแบบให้คนบ้าไม่ต้องจบ(?)ไปด้วย(?)ได้ไหมมมม ถถถถถถ > __ <
อ่านเรื่องนี้แล้วเรารู้สึกหมั่นไส้อาเฮียรีไวล์ยังไงพิกลเจ้าคะ แอบอยากประชดให้เอเลนไปมีชู้บ้างจัง
ตอบลบ