KHR AuS.Fic [692718 8059] หิมะ...หยดน้ำ...ความรัก...... : Intro

KHR AuS.Fic [692718  8059]  ……Yuki  Shizuku  Aishiteru…. : Intro

: KHR Au Fanfiction

: 692718  8059  

: Romance Drama Incest

: PG

คำเตือน : เนื้อเรื่องต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย หากไม่ต้องการรับรู้กรุณาปิดหน้านี้ไปนะคะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เพราะข้าคือจักรพรรดิ....

จึงไม่อาจขัดต่อราชประเพณีได้.....

เช่นนั้นจึงได้แต่ปล่อยให้หญิงที่รักต้องตายไปต่อหน้าต่อตา....

จากวันนั้นข้าจึงสาบานว่า.....

ข้าจะรักเจ้ามากกว่าใครๆ ข้าจะให้ยศถาบรรดาศักดิ์.....

แม้ใครจะทายทัก ข้าจักไม่สนใจ.....

เจ้าจะเป็นที่รักของข้าและไพร่ฟ้าประชาชน....

สึนะโยชิ.....

.

.

.

.

.

.

.

.

ปิ่นปักผมซึ่งถูกสลักเสลาด้วยลายดอกเบญจมาศอย่างสวยสดงดงามถูกปักลงไปที่กลุ่มผมเส้นเล็กละเอียดนุ่มซึ่งถูกเกล้าขึ้นอย่างดีด้วยฝีมือคนสนิทเพียงคนเดียวที่จะสามารถเข้าใกล้ได้ มือบางจับพู่ระย้าที่ห้อยลงมาจากปิ่นให้ออกมาจากเส้นผมของคนที่ยังคร่ำเคร่งกับการทบทวนการขยับนิ้วมืออยู่ตรงหน้า

“ ท่านเกร็งเกินไปแล้ว....ผ่อนคลายบ้างเถิด...ข้าเชื่อว่าท่านต้องทำได้แน่ๆ”        ใบหน้าสวยของคนสนิทชะโงกมาส่งยิ้มสดใสให้แก่ร่างเล็กบางที่ยังหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ เจ้าคิดว่างั้นหรอ.....”       เสื้อคลุมฮาโอริสีชมพูอ่อนซึ่งถูกปักด้วยเส้นไหมสีน้ำเงินสลับทองเป็นรูปดอกซากุระซึ่งซับซ้อนสมศักดิ์ศรีของผู้ที่สวมใส่ถูกคลุมทับลงไปบนกิโมโนสีขาวซึ่งมีลายปักงดงามไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

“ มันแน่อยู่แล้ว! ท่านทำได้แน่ๆ เชื่อข้าสิ”      เพราะสนิทกันมากจึงไม่จำเป็นต้องมีหางเสียงให้มากเรื่อง ใบหน้าที่งดงามของทั้งคู่ต่างส่งยิ้มให้แก่กัน

มือบางเลื่อนประตูเปิดออกให้ร่างเล็กก้าวย่างนำหน้าไป ความสดใสและความอ่อนโยนราวกับฟากฟ้ากว้างของร่างที่เดินอยู่เบื้องหน้าทำให้ผู้ติดตามอมยิ้ม

ข้าดีใจที่ได้รับใช้ท่าน.......ถึงแม้ใครๆจะมองท่านด้วยสายตาเช่นไรก็ตาม แต่ท่านนั้นคือคนที่งดงามทั้งกายและใจอย่างแท้จริง....

โกโตะสีขาวถูกตั้งไว้ที่กลางลานกว้างของระเบียงชมสวนภายในตำหนักจักรพรรดิ ซึ่งบัดนี้รายล้อมไปด้วยที่นั่งมากมายซึ่งถูกจัดเอาไว้ตามลำดับชั้นของยศ ที่จุดสูงสุดคือเจ้าเหนือหัวที่ยืนอยู่เหนือทุกคนในแผ่นดิน พระพักตร์หล่อเหลาถึงจะมีเค้ารอยแห่งวัยอยู่บ้างของจักรพรรดิทรงอมยิ้มน้อยๆราวกับกำลังพึงพอใจกับภาพที่ได้เห็นอยู่ตรงหน้า

วันนี้คือวันพระราชสมภพครบ 50 ปีของจักรพรรดิแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย

และเป็นวันที่ทุกคนในตำหนักในจะได้มาพบพร้อมหน้าเพียงครั้งเดียวภายในหนึ่งปี...ที่ระเบียงชมสวนซึ่งกำลังมีซากุระบานสะพรั่งทอประกายอ่อนโยนให้กับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวแห่งนี้....ที่ขวามือขององค์จักรพรรดิคือพระชายาซึ่งถือว่าเป็นหญิงที่มีฐานะสูงที่สุดในแผ่นดินและเป็นพระมารดาของผู้ที่กำลังจะขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไป....ด้วยฐานะของนางจึงไม่อาจมีใครต่อต้านและคิดที่จะแย่งชิงไปได้....เพราะจักรพรรดินีจะมีได้เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น

ไม่เหมือนนางสนม....

ที่จักรพรรดิจะมีสักกี่คนก็ได้.....

ที่นั่งของพระสนมถูกจัดเรียงขนาบซ้ายขวาตามชั้นยศไล่ตั้งแต่พระสนมเอกที่จะนั่งใกล้กับจักรพรรดิมากที่สุดไปจนถึงพระสนมชั้นรองลงไปที่จะนั่งไกลออกไปเรื่อยๆ และตำแหน่งข้างกายของสนมเหล่านั้นก็คือที่นั่งของบรรดาองค์ชายและองค์หญิงที่เกิดกับพระสนมคนนั้นๆ .....ทั้งหมดใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในตำหนักใน...

ตำหนักซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นสถานที่ต้องห้าม ที่ที่มีทั้งความรัก ความแค้น ความชิงชัง การแก่งแย่งชิงดีเพื่อให้ได้มาซึ่งยศถาบรรดาศักดิ์และหากไม่รักษาไว้ให้ดีก็จะโดนหญิงอื่นแย่งชิงไปอีก

และตำหนักในแห่งนี้เองที่เคยเกิดโศกนาฏกรรมจนจักรพรรดิทรงประกาศว่า....จะไม่รับหญิงใดเข้ามาเป็นพระสนมอีก

กลีบซากุระโปรยปรายลงมาตามสายลมอ่อนๆ สถานที่ที่มีแต่สาวงามกลับไม่ได้มีบรรยากาศที่สดใสหรืออ่อนโยน  ในเมื่อสงครามแห่งการแก่งแย่งมันยังไม่เคยจบสิ้น....

ถึงแม้ว่าจะไม่มีนางสนมคนใหม่เข้ามาแย่งชิงความรักจากจักรพรรดิ แต่เลือดเนื้อเชื้อไขของตนต่างคนก็อยากจะให้ได้ยศที่เหนือกว่าลูกของคนอื่น....ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่า...ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ไม่มีใครที่จะเหนือกว่าองค์ชายที่หนึ่งได้

และบัดนี้ที่นั่งทุกตำแหน่งมีคนนั่งหมดแล้ว....ยกเว้น.....

ตำแหน่งที่นั่งข้างกายของพระชายา....และ.....ที่นั่งข้างกายของ....พระสนมเอก

โกโตะสีขาวยังคงถูกตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว ความพิถีพิถันในการสร้างมันขึ้นมานั้นแค่มองดูก็รู้แล้วว่ามันคือของสูงค่าขนาดไหน....ใช่ว่าช่างคนใดก็จะทำขึ้นมาได้และทุกชิ้นส่วนที่จะประกอบขึ้นมาเป็นโกโตะตัวนี้ล้วนถูกคัดเลือกมาอย่างดีที่สุด ลายสลักตราสัญลักษณ์ของจักรพรรดิสีทองที่อยู่ข้างโกโตะบ่งบอกได้ดีถึงฐานะของผู้ที่ครอบครองและมีสิทธิ์ที่จะได้ใช้มัน....จะต้องเป็นคนสำคัญไม่เป็นสองรองไปจากองค์ชายที่หนึ่งอย่างแน่นอน

เสียงพูดคุยภาษาดอกไม้อาบยาพิษของเหล่าหญิงสาวยุติลงเมื่อร่างของใครบางคนเดินออกมาจากระเบียงด้านใน

ชายเสื้อคลุมฮาโอริสีชมพูลากไปกับพื้นไม้แต่กลับไร้ซึ่งเสียงเดิน บ่งบอกถึงกิริยามารยาทที่ถูกขัดเกลามาอย่างดี ร่างเล็กไม่สมชันษาสิบห้าปีเดินอย่างนุ่มนวลเข้ามายังลานของระเบียงชมสวนท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมองมา นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลไหม้สุกใสเหลือบมององค์จักรพรรดิก่อนที่ใบหน้าน่ารักจะก้มลงโค้งคำนับ ใช่เพียงแต่ร่างกายที่ไม่สมกับวัยแต่ใบหน้านั้นยิ่งไม่สมกับที่เป็นชายมากกว่า...หากมองผิวเผินแล้วร่างเล็กคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากเด็กสาวแรกรุ่นที่แสนงดงามเลยแม้แต่น้อย

“ สึนะโยชิ....”        เสียงนุ่มนวลเอ่ยรับร่างที่ยังคำนับอยู่เบื้องหน้า สายตาของจักรพรรดิจับจ้องไปที่เจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลด้วยความภาคภูมิใจ....สมกับที่เจ้าเติบโตมาท่ามกลางความรักที่ข้าทุ่มเทมอบให้....สมกับที่เจ้าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของข้ากับผู้หญิงที่ข้ารัก.....เจ้าช่างน่ารักและอ่อนหวานไม่แพ้แม่ของเจ้าเลยแม้แต่นิดเดียว

“ ท่านพ่อ...ข้าจะขอมอบของขวัญให้แก่ท่าน...”       ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นมาก่อนจะส่งยิ้มสดใสที่ใครได้เห็นต่างก็รู้สึกอุ่นใจ ร่างเล็กหมุนตัวกลับแล้วเดินตรงเข้าไปหาโกโตะสีขาว 

และเมื่อปลายนิ้วจรดลงไปที่สายของโกโตะ ท่วงทำนองไพเราะก็กังวานไปทั่ว ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะมีแต่สายตาจงเกลียดจงชังและดูแคลนจากพระสนมทั้งหลาย แต่เมื่อได้ฟังบทเพลงที่บรรเลงด้วยความตั้งใจ ทั้งๆที่อ่อนหวานแต่กลับแฝงไว้ด้วยความสดใส สายตาที่มองมาจึงเริ่มมีความสนใจผสมปนเปอยู่ด้วย

ใบหน้าสวยของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นทั้งเพื่อนและคนสนิทกำลังกึ่งยิ้มกึ่งลุ้นระทึก ร่างบอบบางที่นั่งอยู่เบื้องหลังพยายามส่งกำลังใจไปให้คนที่กำลังบรรเลงโกโตะอย่างเอาจริงเอาจัง โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตนก็ตกเป็นเป้าสายตามิใช่น้อย

หนึ่งคือรูปลักษณ์ที่งดงามหมดจดทั้งเส้นผมสีเงินเป็นประกายที่เข้ากับผิวพรรณขาวเนียนละเอียดยิ่งส่งให้ดูบริสุทธิ์ ถึงแม้ว่าใบหน้าสวยนั้นจะมีแววของความดื้อดึงและซุกซนอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม

และสองคือร่างบอบบางคนนี้คงมีศักดิ์ที่ไม่ธรรมดา เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นลูกหลานของขุนนางชั้นสูง

เพราะคนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้ เจ้าชายพระองค์เล็กคนนั้นได้ใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้...

ในเมื่อสึนะโยชินั้น.....ถูกเลี้ยงดูอยู่ในตำหนักชั้นในสุด.....หรือก็คือที่อยู่ของผู้ที่เป็นจักรพรรดิ....

และที่ใต้ซากุระต้นใหญ่ซึ่งอยู่ห่างไกลออกมา....

ร่างสูงใหญ่ของชายสองคนยืนมองภาพงานเลี้ยงรื่นเริงด้วยสายตานิ่งสนิท

“ ท่านจะไม่เข้าไป ?”         เสียงทุ้มของทหารคนสนิทเอ่ยอยู่เบื้องหลัง....ใบหน้าเรียวหล่อเหลาได้แต่นิ่งเฉย นัยน์ตาสองสีจับจ้องไปที่กลุ่มอาคารเบื้องหน้าด้วยแววตาเย็นชา เส้นผมสีน้ำเงินยาวที่ถูกรวบเอาไว้เบื้องหลังพลิ้วไหวน้อยๆตามสายลม

กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งออกมาจากชุดฮากามะสีดำที่ดูจะไม่เข้ากับงานมงคลตรงหน้า มือใหญ่สะบัดสามง่ามแล้วเก็บให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนที่ริมฝีปากจะเหยียดยิ้มละไมที่ใครได้พบเห็นต่างก็ขนลุก

“ คึ หึ หึ.....”       

มันก็แค่ละครเรื่องหนึ่ง ซึ่งไม่มีบทให้แก่คนอย่างเขา....

เพราะเขาไม่ใช่ลูกรักซึ่งเกิดจากนางกำนัลชั้นต่ำที่ทำให้ท่านพ่อหลงรัก....เพราะเขาไม่ใช่ลูกชายหมายเลขหนึ่งซึ่งเกิดจากพระชายาราชินีหนึ่งในใต้หล้า....แต่เขาเป็นแค่ลูกของสนมเอก เป็นองค์ชายหมายเลขสองที่ไม่ได้ครองแผ่นดินและไม่ได้รับความรัก!

ไม่ว่าจะในตำหนักแห่งนี้หรือที่ไหนๆในแผ่นดิน ก็ไม่มีที่ยืนให้คนเช่นเขา

นัยน์ตาสองสีจับจ้องไปที่ระเบียงชมสวนที่เห็นอยู่ไกลๆ ใบหน้าน่ารักกำลังแย้มยิ้มให้แก่ทุกผู้ทุกคน.....ทั้งๆที่เป็นแค่ลูกของนางกำนัล....ทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์ขึ้นไปเหยียบพื้นที่ตรงนั้นเลยแม้แต่น้อย......ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มของเจ้า ข้ายิ่งชิงชัง.....

“ กลับกันเถอะ ยามาโมโตะ...”        

แผ่นหลังสูงโปร่งสะบัดตัวกลับไป ให้ใบหน้าคมของคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังยิ้มมืดมนที่มุมปาก นัยน์ตาสีเปลือกไม้จ้องมองไปยังกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าราวกับว่ากำลังเจออะไรบางอย่างที่ถูกใจ ก่อนจะเดินตามเจ้านายของตนไป

จึงไม่ทันได้เห็นว่า มีสายตาคมกริบของใครอีกคนกำลังจ้องมองอยู่

เสียงเหล็กกระทบพื้นยามเมื่อเจ้าม้าสีดำสนิทขยับกาย ร่างสูงสง่าที่เพิ่งจะกลับมาถึงหันหน้าไปมองแผ่นหลังสูงโปร่งที่ลับสายตาไปด้วยสีหน้าและแววตาที่อ่านไม่ออก ก่อนจะหันกลับมามองยังที่ที่สองคนนั้นจับจ้องอยู่เมื่อครู่....

“ ฮึ....ยังน่าขย้ำไม่เปลี่ยนเลยนะ....เจ้าน่ะ.....”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

หิมะ....หยดน้ำ....ความรัก..... : Intro End

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป.....ไป......ไป

เซอร์ไพรส์!!!! (ไหม?)

ฮ่าๆๆๆ   ขอมอบฟิกเรื่องนี้ให้แก่คนที่เกิดเดือนนี้ค่ะ!!!  ^ ^ (เห็นสมการก็รู้ตัวแล้วมั้งว่าใคร อิอิ)

คิดว่าจะค่อยๆทยอยแฮปกันทั้งเดือนกันเลยทีเดียว กร๊ากกกก (สาธู๊...ขอมันแต่งจบภายในเดือนนี้ด้วยเทอญ...เพี้ยง!!!)

ฝากเรื่องดราม่าๆของ 692718 (แต่น่ารักโฮกของ8059) เรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมแขนอีกเรื่องนึงนะค้า ตอนแรกก็ว่าจะแต่งเป็นฟิกสั้นธรรมดา แต่คิดไปคิดมา เอาแบบสั้นพิเศษ(?)หน่อยดีกว่า เพราะตอนเดียวไม่น่าจะจบยังไงไม่รู้เนอะ ^ ^” ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกันอยู่นะคะ แบบว่าเห็นคำตอบของแบบสอบถามที่ส่งมาแล้วแบบว่า ดีใจมากๆเลยอ่ะค่ะ มันสร้างพลังและความมั่นใจในหลายๆเรื่องเลยจริงๆค่ะ อย่างน้อยๆก็รู้แล้วค่ะว่า...ตรูไม่ได้แต่งเองเพ้อเองอยู่คนเดียว วะฮะฮะ แต่ยังมีคนอ่านฟิกของเราอยู่ >w< แค่นี้ก็มีแรงจะทำอะไรๆต่อไปแล้วค่ะ!!!

และคำตอบของคำถาม ยังอยากรู้อยู่อีกนะค้า....ส่งมาได้อีกเรื่อยๆเน้.....คู่คี่สูสีกันอยู่หลายเรื่องเลยอ่ะ ถ้าเป็นทางฝั่งฟิกยาวนี่ ตบตีกันมาสามเรื่อง IF แฝดน้อง และวิชาเนียน  ส่วนฝั่งฟิกสั้น “พบ”  นำโด่ง (ชั้นรู้นะว่าพวกเธอชอบยามะดาร์กตบจูบกันใช่ไหม555) และ MonoChrome Kiss คือเรื่องที่มีเสียงเรียกร้องให้ทุบไหมากที่สุด โอ้ววววว อะไรจะใจตรงกันเช่นนี้ >w< (ดีใจอ่ะ ที่เรื่องนี้ยังไม่ถูกลืม ซับน้ำตา...) ส่วนคู่ที่อยากอ่านกันมากที่สุด.....อันนี้สูสีมากๆแต่ที่สะดุดใจข้าพเจ้าสุดๆคือ....X59 =[ ]=....ไม่แค่นั้นมันยังมี....X59100….=[ ]=….และที่สุดของที่สุดจากคุณแก้วที่รัก....ฮาเร็มบอส... X 27 D 100 x59…=[ ]=….เหงื่อแตกพลั่ก...หนูก๊กตรูจะตกอยู่ในสภาพไหนวะนั่น แต่ละคน.....= =”....เล่นเอาต่อมจิ้นแตกกระจายเลยอ่ะ 555

อ้า....ทรุดตัวลงไปที่พื้นแล้วก้มหัวลงไป.....Arigatogasaimasu~~~….ขอบคุณมากๆค่า.....